Ως νοήμων λαός, προτιμούμε μια κυβέρνηση που επιμένει να διερευνώνται μέχρι τέλος τα σκάνδαλα όπως της Novartis και να αποδίδονται οι ευθύνες, αν και όπου υπάρχουν; Ή μια άλλη, που θέλει τα πάντα παραγεγραμμένα; Που επιμένει να μη μάθουμε ποτέ και να μην τιμωρηθεί κανένας;
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗ (*)
Στην υπόθεση της Novartis υπάρχουν δύο πτυχές. Η πολιτική και η ποινικά κολάσιμη.
Ως προς το δεύτερο, τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης, τα σχόλια περιττεύουν. Προέχει να μάθουμε τα στοιχεία της δικογραφίας για τους υπουργούς. Οι τελευταίοι, θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις, αυτές θα ακουστούν και, από εκεί και πέρα, η Δικαιοσύνη θα τα αξιολογήσει όλα με τον τρόπο που πρέπει.
Ως προς την πολιτική πτυχή, όμως, έχουμε ήδη ζουμί στην υπόθεση. Και είναι ζουμί άνοστο, μουχλιασμένο, αλατισμένο με υποκρισία και γαρνιρισμένο με θράσος. Δεν πρόκειται για καμιά καινούρια διαπίστωση, ούτε για κάποια εμβριθή ανάλυση. Πρόκειται για ένα συμπέρασμα στο οποίο αβίαστα καταλήγει κανείς, ακούγοντας απλά τα επιχειρήματα της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ.
Εδώ και μήνες ο Άδωνις Γεωργιάδης βγαίνει στα κανάλια και φωνάζει ότι τα αδικήματα για τη Novartis έχουν παραγραφεί. Ή ότι δεν τηρήθηκε η διαδικασία αναφορικά με το καθεστώς προστασίας μαρτύρων και, άρα, θα πρέπει –εξαιτίας του διαδικαστικού προβλήματος που εντόπιζε- να μην ελεγχθεί καθόλου η ουσία. Αυτά έλεγε ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο αντιπρόεδρος του κόμματος που βρίσκεται στη δίνη της Novartis.
Ας θυμηθούμε, επίσης, ότι προ ολίγων εβδομάδων βγήκε μέχρι και ο δικηγόρος της οικογένειας Μητσοτάκη και μίλησε για παραγραφή, λέγοντας δημόσια (σε τηλεοπτική του εμφάνιση) ότι, αν τυχόν η Τουλουπάκη προχωρήσει στον έλεγχο, θα έχει διαπράξει παράβαση καθήκοντος. Δημοσίως τις ακούγαμε αυτές τις νομικές «προτροπές» από τον δικηγόρο της οικογένειας Μητσοτάκη αρχικά, από τους γαλαζοπράσινους βουλευτές και στελέχη αργότερα (αφού πήραν το σήμα από τον συνεργάτη του προέδρου τους).
Και, φυσικά, ο κάθε Έλληνας που δεν έχει ακούσει ακόμη τη δήλωση Αθανασίου ότι «η μίζα είναι στα καθήκοντα του υπουργού», πρέπει να μπει στο YouTube και να την αναζητήσει.
Γιατί, όμως, το κάνει αυτό στον εαυτό του ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης του Αντώνη Σαμαρά; Μα, γιατί μόνο δι’ αυτής της ερμηνευτικής οδού μπορούν να φτάσουν σε παραγραφή. Αντίθετα, αν δεχθούν ότι οι υπουργοί που παίρνουν μίζα, την παίρνουν «επ’ αφορμή των καθηκόντων τους» (που είναι το λογικό, το ανθρώπινο, το κατανοητό, αυτό που αντιλαμβάνεται όλος ο κόσμος) τότε -βάσει της ερμηνείας που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ- θα πρέπει να προχωρήσει ο έλεγχος. Και όσοι αποδειχθούν λαμόγια της Novartis, να τιμωρηθούν.
Αλλά ο κ. Αθανασίου, όλη η ΝΔ και όλο το ΚΙΝΑΛ τι κάνουν; Προκειμένου να ακολουθήσουν την άλλη νομική οδό, που οδηγεί σε παραγραφή, αναγκάζονται να κατέβουν στο έσχατο σκαλί της πολιτικής ξεδιαντροπιάς, υποστηρίζοντας ότι «η μίζα είναι στα καθήκοντα του υπουργού». Γιατί μόνον έτσι καλύπτεται από τη ντροπιαστική ασυλία του κατάπτυστου άρθρου 86 ο υπουργός που τα πήρε.
Και ασφαλώς είναι και οι συνάδελφοί μου δημοσιογράφοι, που έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να κατακλύσουν το διαδίκτυο με όλα αυτά τα… υπέροχα δημοσιεύματα, που υποστηρίζουν τη δήλωση Αθανασίου, ότι «η μίζα είναι στα καθήκοντα του υπουργού». Όπως άλλωστε και τις δηλώσεις Βενιζέλου, που περιγράφουν το γαλαζοπράσινο όνειρο της κοινής εκλογικής τους νίκης, έτσι ώστε –αν νικήσουν- να ερμηνεύουν με το δικό τους τρόπο τα πράγματα και να παραγραφούν τα πάντα…
Αφού τα θυμηθούμε, τα διαβάσουμε ή τα ακούσουμε όλα αυτά, όλοι μαζί ας αναλογιστούμε… όχι κατά πόσον αυτή είναι η αναμενόμενη αντίδραση ενός αθώου (αυτό πλέον θα το κρίνουν άλλοι)… αλλά -καθαρά πολιτικά- ποιον από τους δύο θέλουμε να μας κυβερνά;
Αυτούς που θεωρούν ότι «η μίζα είναι στα καθήκοντα του υπουργού» ή τους άλλους; Τόσο απλό είναι το ερώτημα.
(*) Ο Γιώργος Χριστοφορίδης είναι δημοσιογράφος – οικονομολόγος.
