Της Ελένης Τσερεζόλε
Άλλη μία δημοσκόπηση για το αυτονόητο. Σίγουρα θα ακολουθήσουν και άλλες. Με το ίδιο αποτέλεσμα. Την απόλυτη αποδοχή των κυβερνητικών ενεργειών κατά της πανδημίας. Ουδέν καινούργιο. Η συσπείρωση σε ώρα μεγάλης κρίσης γύρω από την εκάστοτε εξουσία, ό,τι κι αν είναι αυτή, είναι ιστορικά διαπιστωμένη.
Στη χώρα της “άριστης” κυβέρνησης όμως δεν παύει να αποτελεί έξοχη ευκαιρία για αποθέωση του πρωθυπουργού από τους υπουργούς του, τους βουλευτές του, τα στελέχη του, τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και λοιπούς “συγγενείς”. Η ανάλυση των αριθμών δεν έχει σημασία. Άλλωστε ο στόχος τους είναι μόνο οι πηχυαίοι τίτλοι και οι θριαμβευτικοί τόνοι. Το γεγονός ότι πουθενά, σε καμία χώρα, την Ανατολή στη Δύση και από το Βορρά στο Νότο του πλανήτη, δεν διεξάγονται… δημοσκοπήσεις δημοφιλίας / αποτελεσματικότητας της εκτελεστικής εξουσίας, είναι, προφανώς, ανάξιο λόγου. Το δε σχετικό ερώτημα, συνιστά επιεικώς απαράδεκτη κριτική κατά της εθνικής προσπάθειας.
Μια προσπάθεια που όμως οι εγκέφαλοι της εξουσίας θέλουν να μετατρέψουν σε ευκαιρία για να προωθήσουν ό,τι πιο νεοφιλελεύθερο υπάρχει, καταργώντας εργασιακά δικαιώματα, φτωχοποιώντας μαζικά τους πολίτες και ιδιωτικοποιώντας βασικά δημόσια αγαθά – δεν είναι άλλωστε τυχαία η άρνηση, ακόμη και τώρα, στήριξης από την κυβέρνηση της δημόσιας υγείας. Με επιχειρήματα του στυλ “η κοινωνία άντεξε” και “η αγορά διορθώνει τις ανισορροπίες”, κοκ.
Προς το παρόν ο πρωθυπουργός παρατηρεί ότι “δεν είμαστε στην αρχή του τέλους αλλά στο τέλος της αρχής”. Αν όμως στο τέλος υπάρχουν εκλογές, τότε μάλλον θα γνωρίζουν στη ΝΔ ότι ο Τσώρτσιλ, τις ρήσεις του οποίου αρέσκεται να χρησιμοποιεί ο Πρωθυπουργός, παρότι νικητής του πολέμου, βγήκε χαμένος…
