Η τοποθέτηση του βουλευτή Γιώργου Κυρίτση, για τον τρόπο κατανομής των φορολογικών βαρών, προκάλεσε, εύλογα, θόρυβο, λόγω της οξύτητας ή και αφέλειας, του όλου συλλογισμού, έχουμε, ωστόσο, την εντύπωση ότι αποτελεί, απλώς, σύμπτωμα. Θέτει, μ` έναν πιο έντονο τρόπο, τη δυσκολία που ένα σημαντικό τμήμα του στελεχικού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να έχει, ακόμη και μετά το εσωκομματικό «ξεκαθάρισμα» του περασμένου καλοκαιριού, να παρακολουθήσει τη ρεαλιστική προσαρμογή της ηγετικής ομάδας, τη μετατόπιση της, προς το χώρο της παραδοσιακής Σοσιαλδημοκρατίας. Δυσκολεύονται να αντιληφθούν, πως αυτή η προσαρμογή και μετατόπιση, δεν οφείλονται μόνο στις δεσμεύσεις έναντι των δανειστών, αλλά θα καθίστατο, έτσι κι αλλιώς, αναπόφευκτη, από τη στιγμή που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίστηκε από το περιθώριο του 4% στην πλειοψηφική εκδοχή του 36%. Όπως παρατηρεί ο Δημήτρης Ψαράς («Εφημερίδα Συντακτών» 30-05-2016), απευθυνόμενος και προς όσους αποχώρησαν, η μεταβολή αυτή είχε ήδη, συντελεστεί, από το 2012, όταν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από οξυδερκή ανάλυση της συγκυρίας, αποφάσισε και ανέλαβε την ευθύνη, να εκφράσει το σύνολο της αντιμνημονιακής δυναμικής, που είχε αναπτυχθεί στην ελληνική κοινωνία. Όπως ορθά σημειώνεται αυτή η επιλογή, από μόνη της, σήμαινε τη μετατόπιση, από τον αριστερό ριζοσπαστισμό, με την ανελαστική και περιοριστική θεματολογία, στο πιο ευρύχωρο, αλλά και ιδεολογικά πιο ασαφές ή αμφίσημο, πεδίο της, απλής, εναντίωσης στα μνημόνια. Από το 2012, επομένως, σύμφωνα με αυτή την ανάλυση, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει την επιλογή, της κάλυψης όλου του χώρου, που, σχηματικά ορίζεται ως Κεντροαριστερά. Μάλλον ήταν εκείνοι που αποχώρησαν, που δεν κατάλαβαν τη στρατηγική σημασία, εκείνης της επιλογής, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι, μνημονιακών δεσμεύσεων. Το ίδιο, όμως, ισχύει και για όσους έχουν παραμείνει, αλλά επιμένουν να απευθύνονται στην κοινωνική πλειοψηφία, που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, μέσα από τη στενή οπτική του 4%.
Είναι προφανές ότι αυτή η οπτική, με τη χρήση όρων όπως «ταξική μεροληψία», δε μπορεί να γίνει κατανοητή από το 36%, που, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν έχουν καμιά σχέση με το αριστερό ιδεόγραμμα.
Αν δεν τους καλύπτει το προηγούμενο του παλιού ΠΑΣΟΚ, με την περίφημη ΕΛΕ (Εθνική Λαϊκή Ενότητα), ας παραδειγματιστούν από το, πιο οικείο σ` αυτούς υπόδειγμα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ…
