Σε υπουργούς του, βεβαίως, αναφερόταν ο πρωθυπουργός, όταν έκανε λόγο για «διγλωσσία».
Ο όρος, όμως, ταιριάζει «γάντι» και σε κάποιους άλλους παράγοντες του δημόσιου βίου. Αναφερόμαστε, επί παραδείγματι, σε εκείνους που ξεσηκώθηκαν -και δικαιολογημένα»- για τα όσα είπε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, στην αμέσως επόμενη παράγραφο του κειμένου τους, απειλούν ευθέως τους σημερινούς κυβερνώντες, με φυλακίσεις! Χωρίς, μάλιστα, εν προκειμένω, να υπάρχει ορατή υπόθεση, σε δικαστικό επίπεδο, που να εμπλέκει μέλη της παρούσας κυβέρνησης.
Έτερος σχολιαστής, που δεν κρύβει τα «λατρευτικά» του αισθήματα προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εξανίστατο για την αναφορά στο δημόσιο αίσθημα-που επικαλέστηκε και ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας-εκφράζοντας την οργή του, γιατί με αυτή την αναφορά επιχειρούνταν η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης και η άσκηση πίεσης, προς τους δικαστικούς λειτουργούς, που χειρίζονται υποθέσεις, με πολιτικό πρόσημο.
Αλλά, ω του θαύματος, ο ίδιος σχολιογράφος, ξεχνώντας(;) τις προηγούμενες, επί της αρχής υποθέτουμε, τοποθετήσεις τους, επικαλέστηκαν αυτό το «τρισκατάρατο» δημόσιο αίσθημα, για να «απαιτήσει» τιμωρίες-ή και φυλακίσεις-για την πυρκαγιά στο Μάτι. Με δεδομένο ότι η δικαστική έρευνα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και έχει καταλήξει σ` έναν αρχικό πυρήνα πιθανών υπευθύνων, που έχουν κληθεί ως «ύποπτοι», έχοντας αποκλείσει, μέχρι τώρα, πολιτικά πρόσωπα, όπως προσδιορίζονται στο άρθρο 86 του Συντάγματος, δεν είναι εύλογο να υποθέσουμε ότι αυτού του είδους οι τοποθετήσεις, συνιστούν απόπειρα παρέμβασης ή υπόδειξης, προς τους δικαστικούς λειτουργούς.
Ειδικά δε για τη ΝΔ, μένουμε με την απορία, γιατί αντίστοιχη επίδειξη ευαισθησίας δεν επιδείχθηκε, όταν ο νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ, Ανδρέας Λοβέρδος, αποκάλυψε ότι η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου επεδίωκε-με πρωταγωνιστικό ρόλο του τότε υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου -την παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο- με όλες τις πιθανές παρεπόμενες συνέπειες -του Κώστα Καραμανλή!
Εκείνη η πρόθεση, δεν υλοποιήθηκε, σύμφωνα με όσα αποκαλύφθηκαν, ύστερα από τις έντονες αντιδράσεις άλλων υπουργών, όπως ο ίδιος ο Ανδρέας Λοβέρδος, αλλά και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Σίγουρα, όμως, εκείνη η πρόθεση, με τις ευδιάκριτες πολιτικές της σκοπιμότητες, αποτυπώθηκε στον άκρως επιθετικό λόγο της τότε κυβερνητικής ηγεσίας, σε σχέση με την προκάτοχο της, καθιστώντας απαγορευτική την όποια δυνατότητα συναίνεσης ή συνεννόησης των δύο, τότε, μεγάλων κομμάτων. Αναρωτιόμαστε: Γιατί «άκρα του τάφου σιωπή», από την Πειραιώς;
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
