Περί αλυτρωτισμού

Ας συμφωνήσουμε, χάριν της συζήτησης με την μία άποψη, την λεγόμενη ρεάλ πολιτίκ (sic) για το σκοπιανό ζήτημα, που λέει ότι το όνομα της “Μακεδονίας”, φαίνεται πραγματικά χαμένο εδώ και αρκετά χρόνια, από την εποχή που ο Τίτο καλλιεργούσε την εθνική συνείδηση των κατοίκων της ΠΓΔΜ. Ακόμα και το όνομα FYROM περιλαμβάνει τη λέξη “Μακεδονία” μέσα του. Αποτέλεσμα να καταφέρουν οι γείτονες στο επόμενο διάστημα την αναγνώριση του κράτους τους με την λέξη Μακεδονία. Όμως, το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Το ζητούμενο είναι ότι οι γείτονές μας σήμερα αξιώνουν να αλλάξουμε και εμείς την ονομασία “Μακεδονία” και όπως λέει ο υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ κ. Ντιμιτρόφ, να χρησιμοποιούμε και εμείς έναν προσδιορισμό. Για παράδειγμα “ελληνική Μακεδονία”. Αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει αυτό; Αυτομάτως, βάζει ως υποθήκη έναν εν δυνάμει αλυτρωτισμό. Και ίσως από την πλευρά της Ελλάδας να μην υφίσταται, λόγω κουλτούρας. Όμως εύκολα ότι δεν θα υπάρχει στη συνέχεια κανένα όριο στις διεκδικήσεις και τον αλυτρωτισμό των γειτόνων μας.