Αλήθεια πρώτη: H δημόσια Υγεία ήταν από τους βασικούς τομείς που υπέφεραν επί Μνημονίων. Το βαρύ «τσεκούρι» της «δημοσιονομικής προσαρμογής» πήρε μπάλα και τα δημόσια νοσοκομεία, την περίθαλψη, την ανάγκη για πρόληψη: γιατί, δημόσια Υγεία δεν είναι μόνο να μην αφήνει το κράτος να πεθάνει κάποιον που καταρρέει στον δρόμο ή τον φέρνουν στα επείγοντα. Δημόσια υγεία είναι να μπορεί κάποιος να κάνει προληπτικές εξετάσεις, ώστε να μην φτάσει ποτέ στα επείγοντα. Δημόσια Υγεία είναι επίσης να έχει πρόσβαση ένας πολίτης στα φάρμακά του όσο φτωχός κι αν είναι, όσο περιορισμένα εισοδήματα κι αν έχει.
Αλήθεια δεύτερη: Tο σύστημα δημόσιας Υγείας ουδέποτε λειτουργούσε «ρολόι». Όταν, για χρόνια επί χρόνων, τα δελτία ειδήσεων έδειχναν εικόνες με «ράντζα» στους διαδρόμους των νοσοκομείων και όταν η δημοσιογραφική έρευνα αναδείκνυε συνθήκες αναξιοπρέπειας στα νοσοκομεία, δεν είχαμε Μνημόνια. Το κράτος βοηθούσε στην «απόσυρση» παλιών αυτοκινήτων, ήταν η εποχή της «ισχυρής Ελλάδας», του Χρηματιστηρίου, των φοροαπαλλαγών για τα τζιπ μεγάλου κυβισμού.
Αλήθεια τρίτη: Όσο κι αν κάποιος διαφωνεί με την παρούσα κυβέρνηση, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει ότι τα πράγματα στα δημόσια νοσοκομεία είναι σαφώς καλύτερα από πριν. Βεβαίως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το δημόσιο συστήμα Υγείας συνεχίζει να στηρίζεται στην υπερ-εργασία, το φιλότιμο και τον επαγγελματισμό του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Ωστόσο και προσλήψεις έχουν γίνει, και πλεονασματικά είναι πλέον τα νοσοκομεία, και φαρμακευτικό υλικό έχουν και νέο εξοπλισμό. Όποιος παρακολουθεί καθημερινά την δραστηριότητα του Ανδρέα Ξανθού και του Παύλου Πολάκη, βλέπει ότι αμφότεροι έχουν βαρεθεί να εγκαινιάζουν νέα νοσοκομεία, νέες πτέρυγες, νέα διαγνωστικά μηχανήματα. Άσε τις προσλήψεις που έχουν γίνει.
Αλήθεια τέταρτη: Οι συνδικαλιστές ενός κλάδου δεν μπορούν να σταματήσουν να διεκδικούν πράγματα, ακόμη κι όταν έχουν απέναντί τους μία κυβέρνηση που φροντίζει να υπερκαλύψει τις βασικότερες από τις διεκδικήσεις τους. Με αυτό το σκεπτικό, όσα «σόου» κι αν κάνει η ΠΟΕΔΗΝ έξω από το υπουργείο Υγείας, στην οδό Αριστοτέλους, μπορεί κανείς να τα δικαιολογήσει. Δουλειά των συνδικαλιστών δεν είναι να «εκτιμούν» όσα έχουν γίνει, αλλά να ζητούν ακόμη περισσότερα.
Αλήθεια πέμπτη: Η ΠΟΕΔΗΝ και ο πρόεδρός της ελέγχονται για πολιτικά και κομματικά κίνητρα. Εξάλλου, αν θυμηθεί κανείς πότε ξεκίνησαν οι διαμαρτυρίες έξω από το υπουργείο Υγείας, αλλά και τα «σόου» σε διάφορα νοσοκομεία, θα διαπιστώσει ότι αυτά ξεκίνησαν επί ΣΥΡΙΖΑ. Πριν, η ΠΟΕΔΗΝ και ο πολύς κ. Γιαννακός ήταν σχεδόν «άφαντοι».
Φτάνει αυτή η παρατήρηση για να φανερωθούν τα πολιτικά κίνητρα (μέρους) της ΠΟΕΔΗΝ; Όχι, χρειάζεται και μία σκηνή ακόμη: η σκηνή με τον Γιαννακό και την παρέα του να περνούν έξω από το Μέγαρο Μαξίμου και να αφήνουν πλαστικά καραβάκια και πούρα για να διαμαρτυρηθούν για τις… διακοπές του πρωθυπουργού, όταν επί 5 ημέρες είχαν πιει το αμίλητο νερό για το δημόσια εκπεφρασμένο σχέδιο Μητσοτάκη να παραχωρήσει την Υγεία στους ιδιώτες.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
