Υποτίθεται πως τα παθήματα πρέπει να γίνονται μαθήματα –πολλώ δε μάλλον όταν μιλάμε για θέματα ζωής και θανάτου. Κι όμως, αν δει κανείς πώς συνεχίζει να πολιτεύεται η κυβέρνηση αναφορικά με την πανδημία του κορωνοϊού, τότε θα διαπιστώσει πως κάνει ακριβώς τα ίδια λάθη, που έχει επίσης αποδειχθεί πως κοστίζουν ζωές.
Δεν είναι ο σκοπός του παρόντος σημειώματος η ελλιπής ενίσχυση του Συστήματος Υγείας. Αυτά έχουν γραφτεί και λεχθεί πολλές φορές και φαίνεται πως στο ζήτημα αυτό μάλλον δικαιώνονται όσοι υποψιάζονταν από την πρώτη στιγμή ότι επρόκειτο περί στρατηγικής επιλογής: ότι, δηλαδή, η κυβέρνηση ήθελε να περάσει την «τρικυμία» της πανδημίας με όσο το δυνατόν λιγότερες δαπάνες και προσλήψεις στο ΕΣΥ. Είναι, μάλιστα, ενδεικτικό, πως ενώ έχουμε μπροστά μας ένα ακόμη δύσκολο εξάμηνο, για την κυβέρνηση έχει σταματήσει κάθε συζήτηση ενίσχυσης του ΕΣΥ: δεν μετράμε πια κλίνες ΜΕΘ, δεν μετράμε προσλήψεις, δεν έρχονται νέες προκηρύξεις. Σαν να έχουν τελειώσει όλα…
Πέραν, όμως αυτού, η κυβέρνηση επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος και αναφορικά με τις προσδοκίες που δημιουργεί: δεν είναι τυχαίο ότι η παραλαβή των πρώτων δόσεων του εμβολίου της Pfizer μετατράπηκε σε επικοινωνιακό σόου, με έναν υφυπουργό να συνοδεύει (!) το φορτηγάκι με τα εμβόλια από τα βόρεια σύνορα της χώρας ως την Αττική και εκεί να προστίθεται στην «επιτροπή υποδοχής» ένας ακόμη υφυπουργός. Όλα αυτά, για δύο κιβώτια…
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση έστειλε το ακριβώς αντίθετο μήνυμα απ’ αυτό που υπαγορεύει η πραγματικότητα: ενώ, δηλαδή, τα εμβόλια ήρθαν «με το σταγονόμετρο» και άρα το κυρίαρχο μήνυμα έπρεπε να ήταν πως αχνοφαίνεται μεν το φως στην άκρη του τούνελ, αλλά θέλει ακόμη… δρόμο, το Μαξίμου εξέπεμψε το σύνθημα «τελειώνουν όλα».
Κοντολογίς, ουδείς έμαθε τίποτα από τα προηγούμενα παθήματα, όταν δηλαδή η κυβέρνηση καλλιεργούσε προσδοκίες, αυτές έφερναν τη χαλάρωση και μετά την πληρώναμε όλοι μαζί: σκεφτείτε μόνο ποιο κλίμα επικρατούσε στη χώρα όταν ανοίγαμε για τον τουρισμό και τί πάθαμε μετά. Ή το κλίμα θριάμβου που επικρατούσε το περασμένο φθινόπωρο, ενώ τα πρώτα καμπανάκια για το δεύτερο κύμα είχαν ήδη αρχίσει να ηχούν. Κι όμως, τώρα πάλι τα ίδια: μόνο που, με προγραμματισμό να εμβολιαστούν 650.000 συμπολίτες μας ως τα τέλη Μαρτίου, το μόνο βέβαιο είναι ότι οι επόμενοι μήνες θα μοιάζουν με τον Δεκέμβρη που φεύγει και όχι με τον Ιούνιο που έρχεται. Και αν επικρατήσει εκ νέου χαλάρωση –τώρα που ξεκινά και η κουβέντα άρσης των μέτρων του lockdown- τότε πολύ σύντομα θα μετράμε πάλι νεκρούς, διασωληνωμένους και εναπομείνασες κλίνες ΜΕΘ. Οι οποίες δε θα έχουν αυξηθεί κιόλας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
