ενας μετα τον άλλο, οι δήμοι πτωχεύουν, κοινώς ….βαράνε κανόνι, με το αιτιολογικό οτι δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να ανταπεξέλθουν στα έξοδα, πόσο μάλλον να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους. Η πολιτική της σκληρής λιτότητας των μνημονίων, που επέβαλαν οι τοκογλύφοι δανειστές και την εφαρμόζουν πιστά, οι εγχώριοι πολιτικοί συνεργάτες τους, δεν αφήνει κανένα περιθώριο να αναπνεύσουν οικονομικά οι Δήμοι. Η κάνουλα του κεντρικού ταμείου έκλεισε ερμητικά (βλ. Τρόικα), με αποτέλεσμα οι αιρετοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να ψάχνουν εκτός συνόρων, πηγές χρηματοδότησης. Και εδώ ακριβώς είναι το καίριο σημείο. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε χώρα υπό επιτήρηση και ανήκουμε στον ESM. Ο κάθε δήμος, για να πάρει δάνειο από εξωτερικές πηγές, καθώς το εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα αδυνατεί, δεν υφίσταται ουσιαστικά, οδηγείται σε υπογραφή μεμοράντουμ, ενός μνημονίου δηλαδή, όπως αυτά που υπογράφει – αδιαφορώντας για την λαϊκή βούληση – η εκάστοτε κυβέρνηση των τελευταίων έξι ετών. Αυτό όμως τι συνεπάγεται; Ο δήμος που αιτείται δανείου, αφενός θα πρέπει να βάλει υποθήκη περιουσιακά του στοιχεία και αφετέρου, ο δανειστής θα έχει προτεραιότητα, έναντι οποιονδήποτε άλλων τρίτων, στο ζήτημα της εισπραξιμότητας των οφειλών. Κάθε ευρώ που θα εισπράτει ο δήμος πρώτα θα πάει στον δανειστή και ότι περισεύει θα μπαίνει στο ταμείο του εν λόγω δήμου. Είναι κατανοητό βεβαίως, τι θα συμβεί σε περίπτωση που ο δήμος, δεν θα είναι “συνεργάσιμος” δανειολήπτης. Εκποείται άμεσα η υποθηκευμένη περιουσία είτε περνάει στην κατοχή του δανειστή. Επιπροσθέτως, υπάρχει και κάτι ακόμη ανησυχητικό: η σύμβαση θα προβλέπει την εκμετάλλευση από τον δανειστή τομέων και υπηρεσιών του δήμου! Για σκεφτείτε, για παράδειγμα, στην Σαλαμίνα, ο Τύμβος να περάσει στη δικαιοδοσία των δανειστών! Όλα αυτά έχουν συμβεί σε κράτη της Ε.Ε. Διαπιστώνει κανείς έτσι, με πόσο εύκολο τρόπο πλέον οι δανειστές, οι Γερμανοί για να ακριβολογούμε, θα υποδουλώσουν εντελώς τη χώρα μας, μέσω της Αυτοδιοίκησης. Το ερώτημα όμως είναι το εξής: μπορούν οι δήμοι να το πράξουν αυτό; Το Σύνταγμα είναι σαφές. Μιλάει για αυτοτέλεια των δήμων. Η κεντρική διοίκηση οφείλει να μεριμνήσει για το δήμο!
