Επιμένοντας στην στρατηγική του διαχωρισμού των πολιτών σε
ανεμβολίαστους και εμβολιασμένους, η κυβέρνηση όχι μόνο
πριονίζει το κλαδί της εκστρατείας εμβολιασμού, αλλά
ταυτοχρόνως εκθέτει και τους εμβολιασμένους σε κίνδυνο.
Αν και δεν χρειάζεται να είναι κανείς λοιμωξιολόγος ή
επιδημιολόγος, η αλήθεια είναι ότι οι γιατροί που εμφανίζονται στα
ΜΜΕ τούτες τις μέρες και διαθέτουν πλέρια την ειδική γνώση επί
του θέματος, είναι όλοι κατηγορηματικοί: όταν οι εμβολιασμένοι
ακούνε τη φράση «πανδημία ανεμβολίαστων», τότε αυτό που
καταλαβαίνουν είναι ότι όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά που
αναλύουμε όλοι κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων, δεν τούς
αφορούν καθόλου.
Η στήλη είναι βέβαιη ότι ο αναγνώστης και η αναγνώστρια θα
έχουν πολλές φορές ακούσει -ίσως και χρησιμοποιήσει
ασυνείδητα- τη φράση «δεν πειράζει, είμαστε εμβολιασμένοι», όταν
πρόκειται για μία μάσκα που δεν μπήκε στη θέση της, για μία
χειραψία που δεν έπρεπε να γίνει, για ένα χέρι που δεν πλύθηκε
όπως έπρεπε ή για μία απόσταση που δεν τηρήθηκε κάπου. Η
φράση «δεν πειράζει, είμαστε εμβολιασμένοι» συνοδεύει,
συνήθως, την παραβίαση κάποιου μέτρου προστασίας από την
διασπορά του ιού -κι αυτό παρά το γεγονός ότι έχει πλέον
αποδειχθεί ότι οι εμβολιασμένοι και να μεταδώσουν μπορούν,
αλλά και να νοσήσουν. Ασφαλώς, ακόμη και αρκετούς μήνες μετά
το εμβόλιο, παραμένουν οχυρωμένοι και πολύ περισσότεροι
προστατευμένοι από τους ανεμβολίαστους.
Όμως, το εμβόλιο δεν
τούς καθιστά άτρωτους -αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ως την ώρα
που γράφονταν τούτες οι γραμμές, το 18% των διασωληνωμένων
συμπολιτών μας ήταν πλήρως εμβολιασμένοι.
Με αυτά τα δεδομένα, η φράση «πανδημία ανεμβολίαστων» που
χρησιμοποιεί η κυβέρνηση ή οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού
ότι «οι εμβολιασμένοι δε θα χάσουν καμία από τις ελευθερίες
τους» δεν έχει κανένα πρακτικό αντίκρισμα. Όχι μόνο διότι η
πανδημία μας αφορά όλους και μπορούμε να νοσήσουμε όλοι,
αλλά και για έναν ακόμη λόγο: διότι όταν ένας εμβολιασμένος
ακούει ότι «δε θα χάσει καμία από τις ελευθερίες του», τότε
καταλαβαίνει ότι μπορεί να ζει ως εάν να μην υπήρχε πανδημία.
Όμως, όσο πικρό κι αν είναι, δεν μπορεί, δυστυχώς. Και το
τελευταίο που δικαιούται να κάνει μία κυβέρνηση είναι να εκπέμπει
μήνυμα χαλάρωσης και ανεμελιάς, αντί για συστάσεις εγρήγορσης,
προσοχής και επιφυλακής.
