Παλιά ή νέα, πάντα Δεξιά…

Η υπόθεση του Βασίλη Δημάκη είναι αποκαλυπτική της αυταρχικής νοοτροπίας μιας κυβέρνησης που καθημερινά αποδεικνύεται νεοφιλελεύθερη στις οικονομικές και εργασιακές της πολιτικές και άκρως οπισθοδρομικής σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά δικαιώματα. Η αιφνιδιαστική μεταφορά του στις φυλακές των Γρεβενών, για “λόγους ομαλής λειτουργίας των φυλακών Κορυδαλλού”, δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Πρόκειται για μια εκδικητική αντίδραση του υπουργείου απέναντι σε έναν υποδειγματικό κρατούμενο που το μόνο που ζητάει, όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο διευθυντής του Γυμνασίου-Λυκείου του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης Αυλώνα, Πέτρος Δαμιανός, είναι να επιστρέψει στον Κορυδαλλό και να συνεχίσει τις σπουδές του. Σπουδές, στις οποίες όπως τονίζουν όλοι οι καθηγητές του, ο Β. Δημάκης διαπρέπει. Τίποτε από αυτά δεν συγκίνησε την γενική γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής, κα Σοφία Νικολάου, δικηγόρο, που απέτυχε να εκλεγεί με τη ΝΔ πέρσι στην Α’ Αθήνας. Ούτε φυσικά συγκινήθηκε από το μεγάλο κύμα υποστήριξης προς τον Δημάκη που κάνει απεργία πείνας και δίψας εδώ και μέρες. 

Η ίδια πάντως αποδεικνύεται αντιπροσωπευτική περίπτωση της κυβέρνησης της “αριστείας”, συνδυάζοντας αυταρχισμό, όπως στην περίπτωση Δημάκη, με… δημιουργική λογιστική όπως κατήγγειλε ο επικεφαλής της “Ανοιχτής Πόλης” στο δήμο της Αθήνας, Νάσος Ηλιόπουλος. “Μοίρασε με απευθείας ανάθεση χρήματα σε δύο νεοσύστατες εταιρίες. Η μία από τις δύο άλλαξε εμπορικό σκοπό μία εβδομάδα πριν αναλάβει το έργο. Η δεύτερη ιδρύθηκε πέντε ημέρες πριν γίνει η ανάθεση. Τέλος έκανε και μια απευθείας ανάθεση 24.000 για την προσωπική της προβολή”, εξήγησε ο ίδιος. Η συγκεκριμένη λοιπόν, που ανήκει στο “νέο αίμα” της ΝΔ, ενσαρκώνει υποδειγματικά τον ιδεολογικο-πολιτικό της πυρήνα: συντηρητισμό, αυταρχισμό και… αδιαφανή διαχείριση δημόσιου χρήματος. Το αιώνιο τρίπτυχο της Δεξιάς. Παλιάς ή νέας…