Πάλι τους ξεφεύγει (συνέχεια)

Και ότι, έγκαιρα για την εξυπηρέτηση της Ελληνικής οφειλής απο τα ομόλογα που διακρατεί η ΕΚΤ με λήξη 20 Αυγούστου, έχουμε και μια συμφωνία και τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της πρώτης δόσης. Η οποία δόση θα καλύπτει (α) τα τωρινά/ άμεσα συνολικά 5 δις που απαιτούνται για ΕΚΤ + κάτι απο ΔΝΤ, (β) τα αναγκαία για την εξόφληση των 7 δις απο το βραχυπρόθεσμο δάνειο-γέφυρα που πήραμε για τις ανάγκες Ιουλίου, (γ) τα ακόμη πιο αναγκαία κεφάλαια – κάτι σαν 10 δις – για ανακεφαλαιοποίηση των Ελληνικών τραπεζών μεσοκαλόκαιρα, ακόμη και πριν την ολοκλήρωση των stress tests που θα αποκαλύψουν τι άφησε πίσω της η καταστροφή Βαρουφάκη και (δ) “κάτι ακόμη” προκειμένου να ξεκινήσει το Δημόσιο να εξυπηρετεί τις υποχρεώσεις που έχει “παγώσε εδώ και μήνες. Όσο κι αν η Αθήνα επιμένει ότι η συμφωνία της 12ης/ 13ης Ιουλίου δεν προέβλεπε σ’ ετούτη την φάση πρόσθετα προαπαιτούμενα, κανείς δεν περιμένει ότι οι “εταιροι” μας θα προχωρήσουν σε εκταμίευση κάπου 25 δις – γιατί τόσο είναι το άθροισμα των παραπάνω στοιχείων – χωρίς να ζητήσουν κάτι πιο συγκεκριμένο και άμεσο απ’ ό,τι το πέρασμα της κυρίως συμφωνίας (Δανειακή Σύμβαση + Μνημόνιο, άμα αυτά κλείσουν τώρα) απο την Βουλή των Ελλήνων. Να είναι αυτό ο αδόκητος θάνατος των πρόωρων συντάξεων; Να ειναι κάποιες “δύσκολες” διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, του τύπου π.χ. ανοίγματος επαγγελμάτων ή κατάργησης των κοινωνικών πόρων; Πάντως κάτι θα δαγκώσει, τώρα! Μπορεί δηλαδή η Κυβέρνηση να γλυτώσει την διπλή περιπέτεια (ένα ακόμη δάνειο-γέφυρα, και ύστερα η τελική συμφωνία), όμως ό,τι κι αν έρθει στην Βουλή θάχει άμεσο αντίκτυπο, άμεσο κεντρί.
Φιλότιμα προσπαθεί αυτό, να το βγάλει απο το προσκήνιο ο Αλέξης Τσίπρας ανοίγοντας νέο μέτωπο συνεννόησης (δηλαδή… ερμηνείας της συμφωνίας της 12ης/13ης Ιουλίου) π.χ. τώρα με τους Γάλλους οι οποίοι όντως υπήρξαν καίρια συμμαχία για να μην πέσουν στα βράχια οι τότε διαπραγματεύσεις. Ομως, ακόμη κι αν οι Βρυξέλλες – δηλαδή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – συμπαρατάσσονταν με μια λογική “ας μην πιεσθούν άλλο οι Ελληνες”, ο σκληρός πυρήνας Βερολινου – Χάγης – Ελσίνκι – (Βιέννης) συν Βαλτικών δεν προκάνουν στις λίγες διαθέσιμες ημέρες να κάνουν πίσω. (Και μην παραβλέπεται η παρουσία του ΔΝΤ). Οπότε; Οπότε η Ελληνική πλευρά θα χρειαστεί, όποια κι αν είναι η έκβαση της κατακαλοκαιριάτικης διαπραγμάτευσης τεχνικά, να βγει μπροστά και να υπερασπιστεί εκείνα τα οποία, πιεζόμενη και συρόμενη (γιατί έτσι απεφάσισε να το παίξει επικοινωνιακά ο Αλέξης Τσίπρας), θα έχει τελικά συμφωνήσει.  Να τα υπερασπιστεί την Βουλή. Και στην κοινή γνώμη. Αληθινά αισθανόμαστε τι τους ξεφεύγει.