Παιχνίδι με τον χρόνο

Η κυβέρνηση συνεχίζει να παίζει με τον χρόνο, αλλά πρόκειται για ένα ατελέσφορο και επικίνδυνο παιχνίδι. Το άνοιγμα των σχολείων ήθελε πολύ καλύτερη προετοιμασία και συγχρόνως ενίσχυση του κλάδου της υγείας. Ήδη κλείνουν ολόκληρες σχολικές μονάδες και εμφανίζονται κρούσματα σε εκπαιδευτικούς. Και τα δύο είναι αναμενόμενα. Η απαιτούμενη φροντίδα καθαριότητας-απολύμανσης  δεν υπάρχει, αφού δεν υπάρχει το απαιτούμενο προσωπικό (π.χ. καθαρίζουν τα πόμολα ενώ δεν υπάρχει μέριμνα για τα θρανία). Όπως φυσικά δεν τηρούνται και οι αποστάσεις. Δεν μπορεί να ζητήσουμε θαύματα, αλλά, όπως λέει και καθηγήτρια επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθηνά Λινού, υπάρχουν απλές και φτηνές λύσεις. Μαθήματα ακόμα και έξω από τις τάξεις, κάτω από τέντες ή σε ελεύθερους χώρους κ.λπ.

Το ζητούμενο είναι η μεγαλύτερη δυνατή απόσταση. Στα νοσοκομεία δε, συρρέουν οι ασθενείς  του κορωνοϊού μαζί με τους άλλους ασθενείς, αφού δεν προβλέφθηκαν χώροι (εκθεσιακά κέντρα ή γήπεδα, όπως σε όλο τον κόσμο) αποκλειστικά για τα κρούσματα του κορωνοϊού, ώστε να μείνουν ελεύθερα τα νοσοκομεία. Τα νοσοκομεία αυτή την ώρα αναγκαστικά έχουν κόψει τους λάλους ασθενείς ή έχοντες ανάγκη και δέχονται μόνο τα επείγοντα και βαριά περιστατικά και τους πληγέντες από κορωνοϊό. Ανάλογα προβλήματα παρουσιάζονται και σε δημόσιες υπηρεσίες, χωρίς να υπάρχουν οδηγίες και κυρίως λύσεις. Έως πότε λοιπόν θα παίζουν με τον χρόνο;