Η αποφαση του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Χριστόφορου Βερναρδάκη με την οποία διορίζονται σε πέντε υπουργεία και εποπτευόμενους φορείς τους οι 1.720 επιτυχόντες του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ, που διενεργήθηκε το 1998, ίσως αποτελεί μιαν ακόμη παγκόσμια ιδιαιτερότητα για τη χώρα μας.
Διότι, οι 1.720 αυτοί συνάνθρωποί μας, οι οποίοι, όταν συμμετείχαν στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και ήταν αναγκαίοι και χρήσιμοι το 1998, είχαν ηλικία 25-30 ετών, σήμερα, ύστερα από χρόνια περισσότερα από μισή γενεά, καλούνται να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι. Πρόκειται για ένα ακόμη «κουφό», όπως και πολλά άλλα τέτοια επί δεκαετίες, τα οποία ίσως διεκδικούσαν την εγγραφή του στο Βιβλίο Γκίνες! Το σχόλιό μας αυτό δεν αποτελεί καμιά αιχμή για τους 1.720 αυτούς συνανθρώπους πανεπιστημιακής, τεχνολογικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αφού ανταποκρίθηκαν στη σχετική κρατική ανακοίνωση, συμμετείχαν στον γραπτό διαγωνισμό 8/1997 του ΑΣΕΠ, εντάχθηκαν σε πίνακα διοριστέων που κατάρτισε το ΑΣΕΠ, καθώς πέρασαν τη βαθμολογική βάση, και ματαίως περίμεναν το διορισμό τους επί 18 χρόνια!
Αλλά, όπως ήδη αναφέραμε, αυτή η απόφαση δεν είναι η πρώτη και, προφανώς, δεν θα είναι και η τελευταία στο κομματικά και πολιτικά χρονικά της χώρας μας ιδιαίτερα κατά τα τελευταία σαράντα χρόνια. Υπενθυμίζουμε μερικά ακόμα παλιά τέτοια σπαραξικάρδια:
-Από δημοσίευμα του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» (1 Ιανουαρίου 1988) προέκυπτε ότι οι υπάλληλοι (αρκετές εκατοντάδες!) των Ελληνικών Μονοπωλίων, τα οποία καταργήθηκαν, έτρεχαν από εδώ και από εκεί με στόχο την τακτοποίησή τους σε κάποια δουλειά. Ορισμένοι από αυτούς προσλήφθηκαν σε διάφορους δημόσιους οργανισμούς, ενώ για τους υπόλοιπους βρέθηκε η λύση του … ΙΚΑ! Τότε, μεταξύ αυτών ήταν κι ένας άνθρωπος 37 ετών, νέος, γερός και με κάποιες γραμματικές γνώσεις που έπαιρνε σύνταξη από το ΙΚΑ περίπου 60.000 δραχμών! -Είναι ίσως άγνωστο το πολιτικό αίσχος για τη μονιμοποίηση 47.000 εκτάκτων που εκδηλώθηκε το Μάϊο του 1989 στη Βουλή, δηλαδή λίγο πριν από τις εκλογές του Ιουνίου του ίδιους έτους. Τότε, το πρόβλημα της μονιμοποίησης των 45.000 ή 47.000 εκτάκτων υπαλλήλων του Δημοσίου μεταβλήθηκε σε πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης με οξείς τόνους και πολιτική αηδία.
-Ένα ακόμα «κουφό» από δεκάδες άλλα που έγιναν το προεκλογικό έτος 1989 για ψηφοθηρικούς λόγους με δεκάδες τροπολογίες, αποφάσεις και ανακοινώσεις κυβέρνησης και κομμάτων της αντιπολίτευσης. Τροπολογία πρόβλεπε την επέκταση του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας σε … όλους τους δικαιούχους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τα ΝΠΔΔ . Άλλη τροπολογία πρόβλεπε τη μεταφορά στο Δημόσιο προσωπικού από τους γεωργικούς συνεταιρισμούς. Και η κορύφωση: Στις 31 Μαρτίου 1989 κατατέθηκε τροπολογία με την οποία το επίδομα γάμου δίδεται από τούδε και στο εξής όχι μόνο στους έγγαμους, αλλά και στους … εν χηρεία ευρισκομένους, στους … διαζευγμένους, αλλά και στους άγαμους γονείς!!!
