Αν οι ελληνικές κυβερνήσεις ανέπτυσσαν τόσο συχνές και πυκνές αναπτυξιακές και επενδυτικές πρωτοβουλίες όσο σε «παραγωγή» … αναπτυξιακών νόμων, σίγουρα η χώρα μας δεν θα περνούσε τον τρίτο «κάβο» με τη μορφή Μνημονίου, θα είχε γίνει ανταγωνιστική και θα είχε εξασφαλίσει ένα ζηλευτό βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη.
Κι αν μάλιστα εφάρμοζαν όλα όσα αράδιαζαν με περισσή κομπορρημοσύνη, όπως και τώρα με το νέο νομοσχέδιο, σχετικά με τη δημιουργία προϋποθέσεων και περιβάλλοντος για την προσέλκυση νέων επενδύσεων, η χώρα μας δεν δθα δοκιμαζόταν ποτέ από ύφεση, από υψηλή ανεργία και από υψηλό δημόσιο χρέος. Διότι οι επενδύσεις αποτελούν βασικό παράγοντα ενίσχυσης της ανάπτυξης.
Κατατέθηκε, λοιπόν, στη Βουλή από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, με καθυστέρηση 17 περίπου μηνών, όπως και από το ΠΑΣΟΚ το 1982, το νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο υπό τον τίτλο «Θεσμικό πλαίσιο για τη σύσταση καθεστώτων Ενισχύσεων Ιδιωτικών Επενδύσεων για την περιφερειακή και οικονομική ανάπτυξη της χώρας – Σύσταση Αναπτυξιακού Συμβουλίου και άλλες διατάξεις» για να ψηφισθεί και να γίνει ο έβδομος αναπτυξιακός Νόμος από το 1981 έως σήμερα, δηλαδή μετά την ένταξη της Ελλάδος στην τότε ΕΟΚ. Δηλαδή, μετά το 1981, όλες οι κυβερνήσεις κατάρτιζαν και κατέθεταν στη Βουλή αναπτυξιακά νομοσχέδια για να γίνουν στη συνέχεια αναπτυξιακοί Νόμοι με συχνότητα ένα κάθε πέντε χρόνια ή, μαζί με τις τροποποιήσεις, τα προεδρικά διατάγματα και τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου δύο σχεδόν κάθε … χρόνο! Αλλά, ουκ εν τω πολλώ το ευ! Μάλιστα, θυμάμαι ότι κάθε κατάθεση αναπτυξιακού νομοσχεδίου στη Βουλή εθεωρείτο σπουδαίο οικονομικό και πολιτικό γεγονός και πολλοί ειδικοί αναλυτές και σχολιαστές αφιέρωναν πολλές σελίδες για κριτική, σχόλια και προτάσεις. Το χρονικό των προηγούμενων «τζούφιων» αναπτυξιακών νόμων έχει ως εξής:
-Νόμος της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας 1116/1981 για παροχή κινήτρων ενίσχυσης της περιφερειακής και οικονομικής ανάπτυξης.
– Νόμος 1262/1982 του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος αντικατέστησε τον προηγούμενο νόμο, τον οποίο, όπως είχε εξαγγείλει προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ θα τον «πάγωνε» μέχρι τη ψήφισή του δικού του με καθυστέρηση οκτώ μηνών!
– Στη συνέχεια ψηφίσθηκε ο αναπτυξιακός Νόμος 1892/1990 με νέες προσδοκίες και μεγάλα λόγια.
-Ύστερα από οκτώ χρόνια, το 1998, ψηφίσθηκε ο Νόμος 2601, στο πλαίσιο του συνεχώς εξαγγελλόμενου «εκσυγχρονισμού»!
– Κι ήρθε η σειρά της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή να ψηφίσει το Νόμο 3299/2004 με στόχο την «ανάπτυξη παντού»!
– Αυτή η μαραθώνια προσπάθεια συνεχίσθηκε το 2011 με το Νόμο 3908, ο οποίος συνοδεύθηκε από πολλές τροποποιήσεις και από … βαθιά ύφεση…
