Όταν οι νεοφιλελεύθεροι ανακράζουν «πού είναι το κράτος»

Η διαδικτυακή έκρηξη του «πρύτανη» του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα για την κρατική ανικανότητα ήταν, ίσως, το πιο σφοδρό χτύπημα στην κυβέρνηση: «Από όταν ήμουν παιδί κατοικώ στην Εκάλη. Παλιά είχαμε συχνά χιόνια το χειμώνα. Τα τελευταία χρόνια, όχι. Φέτος ήταν η εξαίρεση. Γενική διάλυση! Είμαι ήδη 36 ώρες χωρίς ηλεκτρικό άρα χωρίς θέρμανση και 12 ώρες χωρίς ύδρευση. Πληροφόρηση μηδέν. Έτσι φαντάζονται την κανονικότητα;», διερωτήθηκε ο πρώην υπουργός, που έχει ταυτιστεί στη Ελλάδα με την προώθηση των ιδεών του νεοφιλελευθερισμού και σε αυτόν ομνύουν όλοι οι συνεργάτες και οι πολιτικοί φίλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Με άλλα λόγια, όπως έγινε και με την κρίση του κορωνοϊού, έτσι και με την «Μήδεια»: μιάμιση μέρα κακοκαιρίας ήταν αρκετοί προκειμένου οι κατά τόπους νεοφιλελεύθεροι να παραδεχθούν ότι σε ακραίες περιπτώσεις μόνο το κράτος μπορεί να βοηθήσει. Όπως, δηλαδή, με την πανδημία, όλοι ανακάλυψαν ή θυμήθηκαν την σημασία και την αξία του δημόσιου συστήματος υγείας, έτσι και με την «Μήδεια» όλοι διερωτώνται «πού είναι το κράτος». Ο Στέφανος Μάνος, που έχει δώσει δεκάδες συνεντεύξεις για να τεκμηριώσει την «ανάγκη» απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων από το «σπάταλο κράτος», έψαχνε χθες και προχθές αυτούς τους δημόσιους υπαλλήλους για να τον βοηθήσουν να ξεπεράσει την διακοπή ρεύματος. Μάλιστα, όταν οι 36 ώρες χωρίς ρεύμα είχαν γίνει 50, ο πρώην υπουργός και εμβληματικός νεοφιλελεύθερος έλεγε, στην ηλεκτρονική έκδοση της «Καθημερινής»: «Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι αρκεί» η ιδιωτικοποίηση του ΔΕΔΔΗΕ. «Εκείνο που χρειάζεται είναι να υπάρχουν πολύ αυστηροί κανόνες λειτουργίας που θα τηρούνται ευλαβικά. Η τήρησή τους πρέπει να είναι δέκα φορές αυστηρότερη για μια εταιρία που συνιστά μονοπώλιο, όπως στην περίπτωση του ΔΕΔΔΗΕ», πρόσθεσε, φέρνοντας και άλλο ένα παράδειγμα: «Ιδιωτική είναι και εδώ στην Εκάλη η εταιρία ύδρευσης, η Εκάλη ΑΕ. Εδώ και 24 ώρες δεν έχουμε νερό και όταν τηλεφώνησα το απέδωσαν στη διακοπή του ρεύματος. Ρώτησα εάν έχουν γεννήτρια και μου απάντησα ότι… χάλασε». «Συνεπώς», συμπεραίνει ο Στέφανος Μάνος, «δεν έχει τόσο σημασία η ιδιωτικοποίηση, όσο οι κανόνες λειτουργίας».

Το λες και τραγική ειρωνεία όταν ο θεωρητικός του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα παύει να αντιμετωπίζει σαν πανάκεια την ιδιωτικοποίηση και ψάχνει πού είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που, αν ήταν στο χέρι του, θα τους είχε απολύσει ως «προνομιούχα κάστα της ΔΕΗ». Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η τραγική ειρωνεία γίνεται επίκαιρη κάθε φορά που μία κρίση απειλεί να διαταράξει την ισορροπία της ζωής μας και μετά, ξεχνάμε πάλι την σημασία του ισχυρού κράτους και επανερχόμαστε στις κλασικές ιδεοληπτικές συζητήσεις.
ΥΓ: Αύριο λήγει η προθεσμία για την υποβολή προσφορών για την πώληση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ. Με τις υγείες μας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ