Οι συνέπειες της υπό εξέλιξη πανδημίας του κορωνοϊού είναι πολύπλευρες, πολυεπίπεδες και θα γίνουν αισθητές σε βάθος χρόνου και στον τόπο μας. Ήδη κάποιοι μιλούν για επανάληψη αλλά με μεγαλύτερη ένταση, της χρηματοπιστωτικής κρίσης που ξεκίνησε με την κατάρρευση το 2008 της Λίμαν Μπράδερς.
Οι συνέπειες, είτε πρόκειται για φαινόμενα αισχροκέρδειας, που με καθυστέρηση επιχειρεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση είτε για πιο “δομικές” επιπτώσεις στη λειτουργία της οικονομίας, μπορεί να αποτελέσουν την… αφορμή για εκείνους ακριβώς που χθες υπονόμευαν ανοικτά τη Δημόσια Υγεία, να παγιώσουν μια αρνητική κατάσταση σε βάρος των εργαζομένων. Να μετατρέψουν την κρίση σε… ευκαιρία, σύμφωνα με τη γνωστή ρήση. Ευκαιρία σε βάρος του (ούτως ή άλλως περιορισμένου) εισοδήματος των εργαζομένων, των δικαιωμάτων, των συνθηκών εργασίας τους.
Δυστυχώς, όπως έχει δείξει η Ιστορία, είναι πολύ πιθανό να είναι αυτή η νέα ατζέντα εκείνων που μόλις πριν από λίγο καιρό ήθελαν να… κατεδαφίσουν τα δημόσια νοσοκομεία, τα αναχώματα της κρίσης. Γιατί ποιος εγγυάται ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν θα χρησιμοποιήσει τον εκτροχιασμό των στόχων λόγω κορωνοϊού, για να στραφεί κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων; Είναι η ίδια κυβέρνηση που μέσα σε λίγους μήνες απορύθμισε την αγορά εργασίας προς όφελος της εργοδοσίας. Που κατάργησε την 13η σύνταξη. Που πετσόκοψε τα κοινωνικά επιδόματα. Δεν υπάρχουν λοιπόν λόγοι αισιοδοξίας.
Ενδεικτικό ότι το μόνο μέτρο που ανακοίνωσε ο υπουργός Εργασίας είναι την αναστολή της υποχρέωσης δήλωσης των ωραρίων και του ελέγχου τους. Κουβέντα για άμεσα οικονομικά μέτρα για τους εργαζόμενους επιχειρήσεων που κλείνουν λόγω ιού ή για εκείνους που αναγκάζονται να πάψουν να εργάζονται. Τυχαίο;
