Της Ελένης Τσερεζόλε
Δεν έκανε απλά μια “αθλιότητα” στη Βουλή, κατά τη συζήτηση για τον εκλογικό νόμο, ο υπουργός Επικρατείας, κ. Γεραπετρίτης. Εξέφρασε, μέσα από μια άκρως ιδεοληπτική ανάγνωση της ιστορίας του χιτλερισμού, την βαθιά αλλεργία της νεοδεξιάς, συντηρητικής κυβέρνησης στην ανόθευτη αποτύπωση της πολιτικής βούλησης των πολιτών με την απλή αναλογική.
Δεν ήταν μια τυχαία κορώνα, η επιχείρηση σύνδεσης της απλής αναλογικής με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και τη δημοκρατία της Βαϊμάρης. Δεν είναι ανιστόρητος ο κ. Υπουργός. Κάθε άλλο. Συνειδητά επέλεξε να “ενοχοποιήσει” την απλή αναλογική σε μια προσπάθεια δαιμονοποίησης της βούλησης των πολιτών, και επιστροφής στην ανισοτιμία της ψήφου. Την ίδια μάλιστα στιγμή που προασπίζεται την ισότητα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού!
Η βαθιά αυτή αλλεργία της νεοδεξιάς δεν είναι συγκυριακή. Εκφράζει τη συστημική απέχθεια των νεοφιλελεύθερων στη Δημοκρατία για αυτό και επιχειρείται να συνδεθεί με τις πιο μαύρες σελίδες της ευρωπαϊκής και ελληνικής ιστορίας. Το μένος αυτό, πέρα από τους τακτικισμούς, σχετίζεται και με την αντίληψή της νεοδεξιάς για αυτή καθαυτή άσκηση της εξουσίας. Μια άσκηση από και για ολίγους, ισχυρούς και εκλεκτούς, υπό το πρόσχημα της δήθεν μη κυβερνησιμότητας.
Ουδόλως ενδιαφέρεται για την κυβερνησιμότητα η νεοδεξιά του κ. Μητσοτάκη. Το μόνο που τη νοιάζει είναι να “κλειδώσει” την εξουσία, να αποκλείσει την ανάληψή της από τη δημοκρατική, προοδευτική παράταξη. Πως το είχε πει ο κ. Βορίδης τον Αύγουστο του 2018; Ότι πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της. Σε αυτή τη γραμμή έχει εγγραφεί η πάλαι ποτέ κεντροδεξιά παράταξη…
