Της Ελένης Τσερεζόλε
Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που ξεκίνησε η δίκη της Χρυσής Αυγής, τον Απρίλιο του 2015 με την ολοκλήρωση 345 συνεδριάσεων αλλά και την εξέταση 135 μαρτύρων κατηγορίας. Πλέον η υπόθεση έχει εισέλθει στην «τελική ευθεία». Η Χρυσή Αυγή δικάζεται ως εγκληματική οργάνωση για τη δολοφονία Φύσσα αλλά και την απόπειρα ανθρωποκτονίας και επιθέσεων κατά των Αιγυπτίων αλιεργατών, την υπόθεση απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ… Περιπτώσεις καραμπινάτης ακροδεξιάς βίας που δείχνουν, χωρίς καμία αμφισβήτηση, το είδος και τη φύση αυτού του κόμματος που δυστυχώς εκπροσωπείται στην Βουλή μιας χώρας που θρηνεί πολλά ολοκαυτώματα την περίοδο της ναζιστικής κατοχής…
Η καταδίκη επιτέλους των κατηγορουμένων θα σηματοδοτήσει μια, ελάχιστη, δικαίωση για τα θύματα της Χρυσής Αυγής αλλά και μια νίκη του αντιφασιστικού κινήματος. Ενώ θα στείλει κι ένα σαφές μήνυμα για το μέλλον: ένα μέλλον που πρέπει να είναι απαλλαγμένο, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και παντού από τη μαύρη απειλή. Μια απειλή που, όπως δείχνουν δημοσκοπήσεις, ρίχνει βαριά τη σκιά της στην Ευρώπη ενόψει των ευρωεκλογών του Μαΐου.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η τραγική Μάγδα Φύσσα στάθηκε σε αυτήν ακριβώς την ανάγκη δικαίωσης, τονίζοντας ότι δεν βλέπει «καμία καθυστέρηση», «καθυστέρηση υπήρξε στην αρχή λόγω των προβλημάτων που υπήρχαν, τα της δίκης τα οποία η απέναντι πλευρά ότι μπορούσε να διεκδικήσει το διεκδίκησε με το να το αργοπορήσει».
Η συγκεκριμένη δίκη έχει εμβληματικό χαρακτήρα και όχι μόνο για την Ελλάδα. Μπορεί η Χρυσή Αυγή να επιχειρεί να κρατήσει χαμηλούς τόνους, ωστόσο η απειλή που αντιπροσωπεύει δεν παύει να είναι υπαρκτή. Και στο σημείο αυτό οι ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας που εξακολουθεί να παίζει με τη φωτιά, αγνοώντας ή υποβαθμίζοντας την ακροδεξιά απειλή σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι τεράστιες. Και δεν αφορούν μόνο ένα κόμμα αλλά συνολικά την πολιτική σκηνή του τόπου. Τυφλωμένη από τις μικροκομματικές της φιλοδοξίες και το μένος της κατά του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ αναλύει με λάθος τρόπο την πραγματικότητα, διαστρεβλώνοντας τα δεδομένα αυτά καθαυτά. Το σφάλμα της δεν αφορά ένα κόμμα αλλά τον τόπο. Και για το λόγο αυτό η ευθύνη της είναι, πέρα από τραγική, ιστορική -μια ευθύνη σε βάρος της Δημοκρατίας. Αν και αυτό ουδόλως συγκινεί τη σημερινή ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης…
