Η πρΟσφατη απόφαση της Γερουσίας για καθαίρεση της αριστερής Ντίλμα Ρούσεφ από το αξίωμα της Προέδρου της Βραζιλίας και την αντικατάστασή της από τον κεντροδεξιό αντιπρόεδρο της χώρας Μισέλ Τέμερ, επιβεβαιώνει ότι σε χώρες με χαμηλότερο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο από της Ελλάδας, οι θεσμοί λειτουργούν εύρυθμα και ο πέλεκυς της δικαιοσύνης πέφτει αμείλικτος στο κεφάλι του οποιουδήποτε πολιτικού προσώπου όσο ψηλά και βρίσκεται. Η Ρούσεφ κατηγορείται για παράβαση των δημοσιονομικών κανονισμών, για παραχάραξη βασικών δημοσιονομικών στοιχείων και εξαπάτηση του βραζιλιάνικου λαού για την πραγματική κατάσταση της βραζιλιάνικης οικονομίας. Οι αντίπαλοί της υποστηρίζουν ότι έχει μεγάλες ευθύνες για την εντεινόμενη οικονομική κρίση της τελευταίας διετίας. Η Ρούσεφ θα προσαχθεί σε ειδική δίκη από την Γερουσία και το δικαστήριο εντός 180 ημερών θα αποφασίσει αν ευσταθούν οι σε βάρος της κατηγορίες. Στην περίπτωση που κριθεί αθώα θα επιστρέψει στα προεδρικά της καθήκοντα. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο νέος Πρόεδρος Μισέλ Τέμερ και το κόμμα του, βρίσκονται στο μικροσκόπιο των δικαστικών αρχών για ζητήματα κακοδιαχείρισης και αδικήματα διαφθοράς. Γεγονός είναι ότι η πολιτικοκοινωνική κατάσταση στη Βραζιλία είναι πολύ τεταμένη και μεγάλη μερίδα των πολιτών πιστεύει ότι το σύνολο του κομματικού-κυβερνητικού συστήματος εξουσίας είναι διεφθαρμένο.
Η σύγκριση του πολιτικοοικονομικού μοντέλου εξουσίας μεταξύ Ελλάδας και Βραζιλίας καθίσταται αναπόφευκτη. Στην Βραζιλία υπάρχουν υποψίες εμπλοκής πολιτικών προσώπων σε υποθέσεις διαφθοράς, καθαιρείσαι από το αξίωμά σου, πας κατευθείαν στο εδώλιο του δικαστηρίου και αν βρεθείς ένοχος σε χώνουν στη φυλακή. Απεναντίας, στην Ελλάδα τα πολιτικά πρόσωπα και οι θεσιθήρες της κρατικής εξουσίας κλέβουν και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση, με την κακοδιαχείριση των Δημοσίων Οικονομικών χρεοκοπούν τη χώρα, και αντί να προσαχθούν στο ειδικό δικαστήριο με την κατηγορία της εθνικής προδοσίας, εξακολουθούν να παραμένουν στις καρέκλες τους συνεχίζοντας τις ίδιες εγκληματικές οικονομικές πολιτικές κατά του ελληνικού λαού. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών, την περίοδο 1974-2015 το χρέος του ευρύτερου δημόσιου τομέα από 4 εξακοντίστηκε σε 427 δις ευρώ (€), με συνέπεια από 19% να φτάσει να αποτελεί το 243% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) της ελληνικής οικονομίας. Η τρομακτική άνοδος του δημοσίου χρέους της Ελλάδας κατά την περίοδο αυτή, ήταν αποτέλεσμα της κάκιστης διαχείρισης των Δημοσίων Οικονομικών από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και των κρουσμάτων διαφθοράς σε διάφορες εκφάνσεις του πολιτικοοικονομικού βίου.
Οι εντυπωσιακές υπερβάσεις των κρατικών δαπανών ιδίως μετά το 1980, προκαλούσαν την υπερδιόγκωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και την αναπόφευκτη εκτίναξη του δημοσίου χρέους σε αστρονομικά επίπεδα. Οι υπερβάσεις των κρατικών δαπανών αποτελούσαν πηγή εισοδημάτων πολλών δις ευρώ για τους καρεκλοκένταυρους της κρατικής-τραπεζικής εξουσίας και την κάστα των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών.
Τα Panama Papers, οι λίστες Λαγκάρντ, Μπόργιανς, κ.λπ., είναι γεμάτες με χιλιάδες ονόματα ελλήνων θεσιθήρων και λαμογιών της εξουσίας, οι οποίοι έχουν καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού εκατοντάδων δις ευρώ, κυκλοφορούν ελεύθεροι, διάγουν χλιδάτο βίο και βέβαια με την ανοχή και κυρίως με την ψήφο του ελληνικού λαού εξακολουθούν να είναι αγκιστρωμένοι στις καρέκλες της εξουσίας. Αυτοί που αποτελούν τη νομενκλατούρα της ντόπιας κλεπτοκρατίας, χρεοκόπησαν τη χώρα, μας πέταξαν στη χοάνη των μνημονίων, μας βάζουν τα χαράτσια, μας πετσοκόβουν μισθούς και συντάξεις, δημιούργησαν τη στρατιά των 1.500.000 ανέργων, και παρ’ όλα αυτά, ο ελληνικός λαός συνεχίζει να τους ψηφίζει και αδιαμαρτύρητα να ανέχεται να τον κυβερνά. Εδώ είναι Ελλάντα και όχι Βραζιλία, Ιρλανδία ή Ισλανδία, που οι πολιτικοί με υποψίες ή με αποχρώσεις ενδείξεις για αδικήματα διαφθοράς, από τους κρατικούς θώκους πάνε μαζί με την καρέκλα που κάθονται κατευθείαν στη φυλακή. Όντως, είμαστε ιδιότυπος λαός.
