ΤΑ ΟΣΑ ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, τα τελευταία 24ωρα, στο περιθώριο των όσων τραγελαφικών συμβαίνουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενισχύουν την εκτίμηση μας, για τον προβληματικό χαρακτήρα της διαδικασίας εκλογής αρχηγού, από ένα απροσδιόριστο εκλογικό σώμα.
Αποδεικνύεται πως η διαδικασία δεν είναι μόνο προβληματική, αλλά διάτρητη. Ασφαλώς και προκαλεί σε όλους απορία, ή και «δεύτερες σκέψεις», η επιλογή της κας. Μπακογιάννη, να κάνει τώρα, με έξη χρόνια καθυστέρηση, την καταγγελία για τα «σημεία και τέρατα» που, σύμφωνα με την πρώην υπουργό, συνέβησαν στην αντίστοιχη εσωκομματική διαδικασία του 2009. Η κατάσταση, όμως, περιπλέκεται, καθώς και ο έτερος υποψήφιος αρχηγός, σε εκείνη τη διαδικασία, ο πρώην περιφερειάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης, που είχε λάβει το διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του 15%, επί της ουσίας επιβεβαίωσε τις καταγγελίες της κ. Μπακογιάννη. Εύλογος, βέβαια, ο αντίλογος, τόσο για το όψιμο της καταγγελίας, όσο και για το γεγονός ότι για το αδιάβλητο εκείνης της διαδικασίας, είχαν εγγυηθεί ο Κώστας Καραμανλής, ως ο απερχόμενος, τότε, πρόεδρος, αλλά και ο Δημήτρης Σιούφας, ως επικεφαλής της Εφορευτικής Επιτροπής. Ωστόσο και μετά τα όσα συνέβησαν την περασμένη Κυριακή, αλλά και το πραγματικό γεγονός ότι και το 2009, το σύστημα είχε, επίσης, καταρρεύσει επί πεντάωρο, δημιουργείται εξ των πραγμάτων βαριά σκιά, σε αυτή καθαυτή τη διαδικασία.
Προς επίρρωση, μάλ ιστα, ο συνάδελφος Τάσος Παππάς, μας θυμίζει («Εφημερίδα των Συντακτών») ότι και η αντίστοιχη διαδικασία στο ΠΑΣΟΚ, το 2007, με δύο υποψηφίους, τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, είχε παρουσιάσει αντίστοιχα προβλήματα και αμφισβητήσεις, όπως καταφαίνεται και από αντίστοιχα ρεπορτάζ και σχόλια, στον τύπο της εποχής. Σημειώνουμε, μάλιστα, την παρατήρηση του έμπειρου συναδέλφου, ότι και τότε, ο ηττημένος της αναμέτρησης, ο κ. Βενιζέλος, «κατάπιε» τα όσα έγιναν, χάριν της ενότητας του κόμματος, αλλά πήρε την «εκδίκηση» του, τέσσερα χρόνια αργότερα, με τα όσα συνέβησαν το φθινόπωρο του 2011.
Να συμπληρώσουμε, για την πληρότητα της επιχειρηματολογίας, ότι και το 2004, όπου, λόγω της μοναδικής υποψηφιότητας του μετέπειτα πρωθυπουργού, δε θα ήταν δυνατό να εγερθούν αμφισβητήσεις, ωστόσο, όπως σημειώσαμε σε προηγούμενο κείμενο μας, ουδείς γνωρίζει πως προέκυψε το μαγικό νούμερο του «1.000.000» ψηφοφόρων, που ισχυρίστηκαν οι διοργανωτές, ότι προσήλθε στις κάλπες, καθώς δεν υπήρξε καμιά διασταύρωση.
Είναι γνωστή η ρήση πως ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Κατ` αντιστοιχία και ότι μοιάζει πιο δημοκρατικό , δεν είναι κατ` ανάγκη.
