Σοβαρή είναι η ατζέντα της 37ης συνεδρίασης του Κογκρέσου των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο – μια συνεδρίαση που συμπίπτει και με τα 70 χρόνια του Συμβουλίου της Ευρώπης και τους αγώνες του για δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα και κράτος δικαίου (1949 – 2019). Μεταξύ των θεμάτων που τέθηκαν ήταν η εσωτερική μετακίνηση ατόμων και ο ρόλος των τοπικών και περιφερειακών Αρχών, τα ζητήματα τοπικής δημοκρατίας σε Τουρκία και Ρωσία, με αφορμή τη διεξαγωγή τοπικών εκλογών, ο ρόλος της κοινής πολιτιστικής κληρονομιάς, τα θέματα της τοπικής ανάπτυξης και δημοκρατίας σε σχέση με τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης που έχει θέσει ο ΟΗΕ με ορίζοντα το 2030. Ζητήματα κρίσιμης σημασίας, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, των κλειστών συνόρων και της ανόδου των εθνικιστικών φωνών σε όλη την Ευρώπη, που υπονομεύεται από τις πολιτικές λιτότητες και περιστολής των εργασιακών δικαιωμάτων. Ζητήματα που, δεν χρειάζεται να έχει κανείς ειδικό διδακτορικό, για να αντιληφθεί ότι αφορούν σε πολύ μεγάλο βαθμό τη χώρα μας. Να αντιληφθεί, με άλλα λόγια, ότι η ελληνική παρουσία σε τέτοιου είδους διεθνή, ευρωπαϊκά φόρα, όχι μόνο πρέπει να διευκολύνεται αλλά και να υποστηρίζεται με κάθε μέσο. Γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος και ο μόνος δρόμος οικοδόμησης γεφυρών και διαύλων επικοινωνίας από την αντιμετώπιση του προσφυγικού – μεταναστευτικού φαινομένου ως το ρόλο του πολιτισμού που υπερβαίνει τα εμπόδια των συνόρων…
Τα τελευταία χρόνια, η εθνική αντιπροσωπεία της χώρας είχε την υποστήριξη διερμηνείας κατά τη διάρκεια της Ολομέλειας του Κογκρέσου – κάτι κρίσιμης σημασίας προκειμένου να μπορούν όλα τα μέλη της αντιπροσωπείας να εκφράζονται στα ελληνικά. Ωστόσο μια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε τα μέλη της αντιπροσωπείας κατά τη 37η συνεδρίαση του Κογκρέσου των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης, που είχε κεντρικό θέμα την “προστασία της Δημοκρατίας στους Δήμους”. Οι Έλληνες αντιπρόσωποι που ήθελαν να παρέμβουν στην Ολομέλεια, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε τα τελευταία 4.5 τουλάχιστον χρόνια, ήσαν υποχρεωμένοι να μιλήσουν μία από τις γλώσσες που έχουν διερμηνεία και σε αυτές δεν περιλαμβάνονται πλέον τα ελληνικά: αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ρωσικά, τουρκικά!
Το θέμα δεν είναι μόνο πρακτικό – αν και μόνο μία αντιπρόσωπος της χώρας μπορεί άνετα να τοποθετηθεί, όπως και έκανε, άνετα στα αγγλικά (η Ρένα Δούρου). Το θέμα έχει να κάνει με το επίπεδο της εθνικής εκπροσώπησης – με το κύρος της χώρας. Και ο νοών νοήτω… Αλλά μάλλον αυτά είναι… ψιλά γράμματα για την εσωστρεφή, γαλάζια κανονικότητα, που αδυνατεί να αντιληφθεί τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς δυνάμεων και το ρόλο της Ελλάδας. Κι έτσι, όποιος επιμένει Ελληνικά, κακό του κεφαλιού του, ελέω κυβέρνησης Μητσοτάκη…
