Ολοι είναι Μακρόν

Αυτό το «ρεύμα» υπέρ του νέου προέδρου της Γαλλίας, ξεπερνάει τα όρια του συνήθους καιροσκοπισμού, που ακολουθεί το νικητή.

 Το να πανηγυρίζουν οι πάντες, από τη ριζοσπαστική Αριστερά μέχρι τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά, δημιουργεί την εύλογη απορία, αν αποκλειστική αιτία είναι η «ανακούφιση» για την αποτυχία της κ. Λε Πεν ή κάτι βαθύτερο. Έτσι κι αλλιώς, οι πιο νουνεχείς επισημαίνουν στοιχεία ικανά να μετριάσουν τον ενθουσιασμό. Δεν είναι, μόνο, το 34%, που απέσπασε η υποψήφια της γαλλικής Ακροδεξιάς, που, σε απόλυτους αριθμούς αντιστοιχεί σε 10.000.000 και πλέον, Γάλλους ψηφοφόρους, αλλά και το ασυνήθιστα υψηλό ποσοστό αποχής  που δείχνει, αν μη τι άλλο ότι, πέραν εκείνων που επέλεξαν απ` ευθείας την κ. Λε Πεν, ένας εξίσου μεγάλος αριθμός πολιτών, δε συμμερίστηκε την πλειοδοσία φόβου, που καλλιεργήθηκε το προηγούμενο διάστημα. Προφανώς, αυτή η μεγάλη μερίδα πολιτών, έχει καλύτερη εικόνα για την ποιότητα και την ευστάθεια της Γαλλικής Δημοκρατίας και της θεσμικής δομής, απορρίπτοντας την απαξιωτική, για την ίδια τη χώρα, άμεση ή έμμεση ταύτιση, με την αλήστου μνήμης «Δημοκρατία της Βαϊμάρης», στη μεσοπολεμική, προναζιστική Γερμανία. Έχουν, επίσης, μια περισσότερο διαλεκτική αντίληψη για την ίδια την  πολιτική. Δεν ξεχνούν, ότι, εν τέλει, τα φαινόμενα «τύπου Λε Πεν» δεν αποτελούν παρά το αρνητικό κάτοπτρο μιας γκρίζας πραγματικότητας, που δεν προέκυψε ως φυσικό φαινόμενο, αλλά επιβλήθηκε στους ευρωπαϊκούς λαούς, από μια συγκεκριμένη πολιτική ελίτ, της οποίας αναπόσπαστο και εκλεκτό μέλος είναι ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος. Αλήθεια, ποια Ευρώπη σώθηκε προχθές; Αυτή του κ. Σόιμπλε και του κ. Ντάισεμπλουμ; Αν αυτή την Ευρώπη υπερασπίζονται, τότε θα συνεχίσουν να «θερίζουν θύελλες». Εκτός αν είναι τόσο «τυφλοί», που δε βλέπουν στην Γαλλία (όπως και πριν δυο μήνες στην Ολλανδία), τον απόλυτο διχασμό μιας κοινωνίας, σε «πατρίκιους» που ενδιαφέρονται , απλώς, για τη διατήρηση των κεκτημένων και τους «πληβείους» που αναζητούν εκπροσώπηση, προπάντων, όμως, μια άλλη πολιτική και προγραμματική ατζέντα, ένα άλλο όραμα για τη ζωή και την καθημερινότητα τους και όχι, βέβαια, τις χαζοχαρούμενες, ανιστόρητες και δηλωτικές διανοητικής «αναπηρίας» αναφορές στη δήθεν… υπέρβαση Αριστεράς και Δεξιάς ή και των κομμάτων. Αυτό το διχασμό αποτυπώνει το άθροισμα των ψήφων υπέρ της κ. Λε Πεν και της αποχής και αυτό ας το συγκρατήσουν οι πάντες, ενόψει του «τρίτου γύρου» των βουλευτικών εκλογών, σε ένα μήνα.

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ