Ετσι όπως – πάλι – έρχονται και συσσωρεύονται οι συναντήσεις και συνεδριάσεις για κρίσιμα μέτωπα (σιγά-σιγά αρχίζει κανείς και διερωτάται τι ΔΕΝ είναι κρίσιμο, πλέον), δημιουργώντας ένα clutter/ένα ανακάτωμα δημοσιότητας, μια γνώριμη ασθένεια της δημόσιας σκηνής επανεμφανίζεται. Mε καινούργια βλαπτικότητα. Αναφερόμαστε σε δημόσιες τοποθετήσεις οι οποίες «καίνε» θέματα.
Ασφαλώς παράδειγμα προς αποφυγήν υπήρξαν οι δηλώσεις, οι διορθωτικές δηλώσεις, οι επαναπροωθητικές δηλώσεις κοκ για την υπόθεση της απόκτησης – άμεσα, σε ωφέλιμο πάντως χρόνο ώστε να ενισχυθεί η γραμμή αμύνης στο Αιγαίο – με χρηματοδοτική μίσθωση των Γαλλικών φρεγατών FREMM, με την δύναμη πυρός και την μεγάλη ακτίνα δράσης των τηλεκατευθυνόμενων που φέρουν. Όπου κι αν κάτσει τελικά η μπίλια, το θέμα που ξεκίνησε ως «δηλώσεις Κουβέλη» είναι πολύ βαρύ για να προσπεραστεί ως απλή «στραβή» στον επικοινωνιακό χειρισμό. Και μάλιστα την στιγμή που το γειτονικό του ζήτημα – η αναβάθμιση των F-16 – αγγίζει ακόμη πιο καίρια την αμυντική ικανότητα της Ελλάδας σε μια φάση όσο πιο ευαίσθητη γίνεται.
Πάμε τώρα στο ζήτημα του Μακεδονικού, όπου η πίεση των προσδοκιών και των διαψεύσεών τους είχε κάπως διδάξει Αθήνα και Σκόπια να αποφεύγουν τις υψηλού προφίλ τοποθετήσεις. Εκεί, ήρθε ο καλός εκείνος Γιοχάννες Χαν, Επίτροπος της ΕΕ με αρμοδιότητα την διεύρυνση και την πολιτική γειτονίας, να αποκαλύψει ότι μέσα σε δυο βδομάδες θα έχει λυθεί το πρόβλημα της ονομασίας. Προτού καλά-καλά αλεσθεί στην δημόσια συζήτηση η τοποθέτηση αυτή (και, για τον Χαν μια τέτοια εξέλιξη είχε την σημασία ότι θα προωθούσε τις διαπραγματεύσεις ΕΕ/πΓΔΜ) την «μάζεψε» ο Ζόραν Ζάεφ – κρατώντας μεν την αισιοδοξία, αλλά διορθώνοντας τον χρονικό ορίζοντα που ούτως ή άλλως είχε εκπλήξει. Το μάζεμα ήταν πολύ πιο απότομο από το ελληνικό ΥΠΕΞ (εδώ ανωνύμως, «πηγές») που περίπου εγκάλεσε τον Επίτροπο για υπονόμευση της διαπραγμάτευσης…
Τον κύκλο ήρθε να κλείσει η δήλωση αξιωματούχου της Ευρωζώνης ενόψει του άτυπου Eurogroup της Σόφιας –χρόνια αυτή ασθένεια των διαπραγματεύσεων. Αναλόγως με το πώς αξιολογείται η εν λόγω δήλωση, η συζήτηση ενόψει συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο/staff-level-agreement μέσα στον επόμενο μήνα (προϋπόθεση, θυμίζουμε, προκειμένου να πάνε χωρίς τραντάγματα τα πράγματα σε «έξοδο» κλπ.) έχει προχωρήσει ή… καθυστερεί. «Αυτό είναι πρόκληση, αλλά είναι εφικτό»: ο καθένας καλείται να αποφασίσει και τι συμβαίνει, και τι σημαίνει! (Τουλάχιστον καταγράφηκε ικανοποίηση για τα δημοσιονομικά – αυτό έλλειπε να μην καταγραφόταν, με το υπέρογκο πρωτογενές πλεόνασμα του 4,2% του ΑΕΠ σφραγισμένο από την Εurostat).
Συμπάσχει κανείς με τους συνανθρώπους μας που, έχοντας ένα πολιτικό/τεχνοκρατικό ή πάλι ένα τεχνοκρατικό/πολιτικό πόστο αισθάνονται να τους κατακλύζει η επιθυμία ή η ανάγκη να «επικοινωνήσουν». Όμως οι πολλές-πολλές, κυρίως δε οι πολύ πρόωρες, δημόσιες τοποθετήσεις όχι απλώς βλάπτουν αλλά μπορούν μέχρι και να σκοτώσουν τα θέματα που παριστάνουν ότι επιχειρούν να προωθήσουν. Πάει να γίνει κανόνας, αυτό.
