Οι πολιτικές ευθύνες για ένα φρικτό ποσοστό

Η αποκάλυψη ότι το 80% των ασθενών που πέθαναν από επιπλοκές του κορωνοϊού πέθανε εκτός ΜΕΘ είναι συγκλονιστική. Ο ίδιος ο αριθμός δείχνει ότι κάτι έγινε πολύ λάθος στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και η ουσία του πράγματος είναι ακριβώς αυτή: την ώρα, δηλαδή, που ο αναπληρωτής  υπουργός Υγείας, Βασίλης Κοντοζαμάνης βάλλεται για την άστοχη και ατυχή δήλωσή του, η ουσία του πράγματος επιβάλλει να ερευνηθεί κάθε πτυχή αυτού του φρικτού αριθμού: κι αυτό γιατί δεν χρειάζεται να είναι κανείς γιατρός για να καταλάβει ότι αν το 80% των συνανθρώπων μας πέθαναν εκτός ΜΕΘ, τότε προφανώς οι κλίνες ΜΕΘ κάθε άλλο παρά ήταν απεριόριστες. Γιατί, επίσης δεν χρειάζεται να είναι κανείς γιατρός για να καταλάβει πως αν αρκετοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους νοσηλεύονταν σε κλίνες ΜΕΘ, προφανώς θα είχαν σωθεί κάποιοι εξ αυτών. Εξάλλου, η άστοχη δήλωση Κοντοζαμάνη ότι οι… γιατροί έχουν την ευθύνη της επιλογής ποιος νοσηλεύεται σε ΜΕΘ και ποιος διασωληνώνεται και ποιος όχι δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια: ναι, προφανώς δεν παίρνει ο εκάστοτε υπουργός Υγείας την απόφαση ποιος θα νοσηλευθεί και πού. Όμως, ο γιατρός αλλιώς παίρνει την απόφαση αν έχει πολλές διαθέσιμες κλίνες ΜΕΘ και αλλιώς ζυγίζει τα δεδομένα αν στο νοσοκομείο του ή στην πόλη του εκτυλίσσονται σκηνές βόρειας Ιταλίας και οι εισαγωγές στα νοσοκομεία γίνονται βροχηδόν.

Με άλλα λόγια, οι γιατροί αποφασίζουν ποιος θα μπει στις ΜΕΘ, αλλά οι πολιτικοί έχουν την ευθύνη για το πόσες κλίνες είναι διαθέσιμες. Η ουσία της συζήτησης, λοιπόν, είναι αυτή. Και αν σκεφτεί κανείς ότι ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος συνταίριαζε στην ίδια πρόταση την έννοια των «πεταμένων χρημάτων» με τις κλίνες ΜΕΘ αλλά και πως ο υπουργός Επικρατείας μας ενημέρωνε ότι… περισσότερες κλίνες ΜΕΘ σημαίνουν «περισσότερους θανάτους», τότε καταλαβαίνουμε ότι αυτό το φρικτό ποσοστό του 80% των θανάτων εκτός ΜΕΘ ούτε ανερεύνητο μπορεί να μείνει, ούτε ασύνδετο με τις πολιτικές ευθύνες των κυβερνώντων είναι.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ