Οι “Οκτώ” και η απο-Φινλανδοποίηση

Μετά τις πρώτες μέρες που η (ομόφωνη) απόφαση του Αρείου Πάγου, σε Ποινικό Τμήμα με ευρεία σύνθεση, απέρριψε το αίτημα της Τουρκίας για έκδοση των 8 Τούρκων αξιωματικών που κατέφυγαν, με ελικόπτερο, στην χώρα μας μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου, αφήνοντας έτσι να εξελιχθεί το δικό τους αίτημα για χορήγηση ασύλου, έγινε δεκτή από την κοινή γνώμη, τα μηντια, το πολιτικό σύστημα με ιδιαίτερα θετικό τρόπο, άρχισαν τώρα να “ανεβαίνουν” κάποια μουρμουρητά.

Συνετέλεσε σ’ αυτό και η ακραία αντίδραση της Άγκυρας σ’ όλα τα επίπεδα, με απειλές άλλοτε πιο γενικές και συγκαλυμμένες, άλλοτε πιο αιχμηρές για επιδείνωση των διμερών σχέσεων, για μη-συνέχιση της ανάσχεσης των προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών προς τα νησιά του Αιγαίου, για πάγωμα των διαδικασιών στο Κυπριακό, ήδη και με την κινητικότητα τουρκικών δυνάμεων περί τα Ύμια (με τον Α/ΓΕΕΘΑ και όλη την ηγεσία των Επιτελείων να τελούν αμφισβήτηση/παραβίαση θαλάσσιων συνόρων!)

Κατανοητή η ανησυχία που προκύπτει από τις τουρκικές – να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους! – απειλές. Όμως θα ήταν λάθος, μεγάλο λάθος να  υπάρξει οποιαδήποτε υποχώρηση από την επίσημη θέση που διαμορφώθηκε (τελικά) στην Αθήνα. Και που είναι: “Η Ελλάδα αντιτίθεται, αντιτάχθηκε από την αρχή στις απόπειρες πραξικοπήματος – Πραξικοπηματίες δεν είναι επισήμως καλοδεχούμενοι στην Ελλάδα – Άπαξ και υπήρξε αίτημα ασύλου, αυτό εξετάζεται με την νομοθετημένη/ανταποκρινόμενη στα διεθνή πρότυπα διαδικασία – Η απόφαση ανήκει στην Δικαιοσύνη, οι αποφάσεις της οποίας δεν[νοείται να] επηρεάζονται και πάντως δεν θα επηρεασθούν με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης”.

Να πούμε την αλήθεια, η θέση αυτή δεν υπήρξε εξαρχής ξεκάθαρη. Και οι επαφές Τσίπρα-Ερντογάν τις πρώτες μέρες, άφησαν πίσω σκιές περί “διαβεβαιώσεων” της Ελληνικής πλευράς για έκδοση των εκζητουμένων (προσοχή! τα σχετικά ακούστηκαν μόνο από Άγκυρα, αλλά δεν υπήρξε και ιδιαίτερος ζήλος διάψευσης), αλλά και από πλευράς Κοτζιά το αρχικό δείγμα γραφής παραήταν “διπλωματικό”. Η δε επαμφοτερίζουσα λογική των αρχικών δικαστικών αποφάσεων, η εικόνα των διαφορετικών συνθέσεων κλπ. έδινε εντύπωση “χειρισμού”. Όμως, η στάση του Ανώτατου Ακυρωτικού και σε επίπεδο εισαγγελικών θέσεων και στις τελικές ετυμηγορίες υπήρξε μονο-μπλόκ.

Ο τρόπος με τον οποίο η Άγκυρα αποφάσισε να αντιδράσει δημιουργεί ήδη – και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, αυτό – προβληματισμούς στα διεθνή μήντια. Προβληματισμούς που ωθούν την Τουρκία στην γωνία. Βέβαια, δεν παύει η Αγκυρα να είναι μείζων παίκτης: εκεί πήγε η Τερέσα Μαίη (διαδηλώνοντας πρόθεση να συνεργασθεί με τον Μπιναλί Γιλντιρίμ για αναζήτηση λύσης στο Κυπριακό με βάση συνθήκη εγγυήσεων: το αντίθετο της Ελληνικής θέσης), εκεί θα δούμε και την Ανγκελα Μέρκελ (πάλι σε στενή αναζήτηση ειδικής σχέσης με την Τουρκία, πάντως στο θέμα του Προσφυγικού…). Θέματα προμηθειών στρατιωτικού εξοπλισμού, αλλά και επενδύσεων και στις δυο επισκέψεις. Όμως, σ’ αυτήν πάντως την φάση, το γεγονός ότι η Τουρκική απειλή/επιθετικότητα αποφασίζει να αρθρωθεί πάνω στην μη-έκδοση των “Οκτώ” απο την Ελλάδα εξασφαλίζει μια κάποια στήριξη στις Ελληνικές θέσεις – γενικά.

Να το πούμε αλλιώς: αν δεν αξιοποιηθεί – με μια σταθερή πλέον στάση στο ζήτημα της έκδοσης των “Οκτώ” – η ευκαιρία για απο-Φινλανδοποίηση της Ελλάδας σ’ αυτήν την στροφή των πραγμάτων, τότε θα γράφουμε στο (κοντινό) μέλλον ακραίες ερμηνείες του τι θα μας έχει πέσει στο κεφάλι.