Οι ντουντούκες

Μας «έπρηξαν» το Σαββατοκύριακο οι «ντουντούκες» της κυβέρνησης (είναι και πολλοί πανάθεμά τους), για το πώς η επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, χάρη στη διπλωματική δεξιοτεχνία του πρωθυπουργού και των υπουργών του, αποτέλεσε ένα διαρκές «ράπισμα» προς την Άγκυρα. Ήταν τόσα τα «ηχηρά μηνύματα», προς τις… όχθες του Βοσπόρου, που νόμιζες ότι ο Τούρκος Πρόεδρος πρέπει να βρισκόταν στα πρόθυρα κατάθλιψης, καταπτοημένος από τις εξελίξεις. Μόνο που εδώ το «θαύμα» δεν κράτησε ούτε τρεις μέρες και ήρθε η οικτρή διάψευση, με την είδηση-σοκ, για το «πράσινο φως» που άναψε ο Αμερικανός Πρόεδρος στον Τούρκο ομόλογο του, για εισβολή στο έδαφος της Συρίας. Φως που ο Ερντογάν το αξιοποιεί όπου γουστάρει. Εν προκειμένω και στην ΑΟΖ της Κύπρου. Η κατάσταση είναι δύσκολη αντικειμενικά, άλλωστε η νέα εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και χωρίς το Συριακό, είναι από μόνη της ένα δύσκολο και επικίνδυνο για την Ελλάδα και την Κύπρο θέμα. Την Δευτέρα το πρωί οι «ντουντούκες» της κυβέρνησης σχεδόν βουβάθηκαν και άρχισαν να ανασαίνουν δύσκολα. Κάπως έτσι «τακτοποιούσε» τις υποθέσεις που αναλάμβανε και ο «βουλευτής Καλοχαιρέτας» στη γνωστή ταινία.