Οι μελαγχολικοί εορτασμοί μίας λαμπρής επετείου

Το ότι η χθεσινή εθνική επέτειος είχε μεγάλη σημασία δεν χωράει συζήτηση. Είναι αυταπόδεικτο. Όμως, αν δει κανείς ποιοι ήρθαν και πώς τελικώς εορτάστηκαν τα 200 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης (και όχι από την ανεξαρτησία, όπως διάφοροι ανιστότητα υποστηρίζουν…) προφανώς σε αυτή την επέτειο άξιζε κάτι καλύτερο. Είναι χαρακτηριστικό πως αν η βασίλισσα Ελισάβετ δεν είχε εκχωρήσει στον πρίγκιπα Κάρολο να την εκπροσωπεί στο εξωτερικό και αν δεν είχε αφιχθεί στην Αθήνα ο πρόεδρος Αναστασιάδης, τότε ουδείς ξένος ηγέτης θα είχε λάβει μέρος στους εορτασμούς. Ο γάλλος πρόεδρος έστειλε την υπουργό Εθνικής Άμυνας –ούτε καν τον γάλλο πρωθυπουργό…- και ο ρώσος πρόεδρος τον πρωθυπουργό της Ρωσικής Ομοσπονδίας Μιχαήλ Μισούστιν.
Βεβαίως, δεν τίθεται θέμα «σνομπαρίσματος» ούτε ελλιπούς διπλωματικής προετοιμασίας. Ήταν αυτονόητο πολιτικά πως σε μία συγκυρία που το τρίτο κύμα του κορωνοϊού τείνει να γίνει τσουνάμι και η πανδημία έχει πάρει και πάλι το πάνω χέρι –ας ελπίσουμε για τελευταία φορά πριν απλωθεί το πρόγραμμα εμβολιασμού σε όλη την Ευρώπη…- οι ξένοι ηγέτες θα δίσταζαν να έρθουν στην Ελλάδα. Όχι από φόβο μήπως κολλήσουν κορωνοϊό –εξάλλου σχεδόν όλοι είναι εμβολιασμένοι. Αλλά διότι θα ήταν «κάπως» να πηγαίνουν επίσημα ταξίδια και επισκέψεις, δίνοντας το «παρών» σε παρελάσεις και σε δεξιώσεις στο ελληνικό Προεδρικό Μέγαρο, την ώρα που ζητούν από τους πολίτες τους να κάνουν υπομονή, να τηρούν τα μέτρα προστασίας και να μην χαλαρώνουν. Είναι, δηλαδή, αυτό ακριβώς που είπε ήδη από προχθές το βράδυ μιλώντας στην δημόσια τηλεόραση ο γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν: ότι πρέπει να μείνει στο Παρίσι για να δουν οι πολίτες ότι πρώτος εκείνος εφαρμόζει τα μέτρα που ζητεί από τους ίδιους να τηρούν ευλαβικά.
Κι όμως, η κυβέρνηση επέμεινε στο αρχικό χρονοδιάγραμμά της και έτσι, τα 200 χρόνια από την Επανάσταση δεν γιορτάστηκαν όπως τούς έπρεπε: η εικόνα της δεξίωσης στο Προεδρικό Μέγαρο βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με την απελπισία της, τελούσης σε καραντίνα, ελληνικής κοινωνίας, οι συνδαιτημόνες δεν ήταν αυτοί που θα έπρεπε να είναι, ενώ μία λαϊκή επανάσταση όπως αυτή του ’21 γιορτάστηκε με μία «παρέλαση μόνο για επισήμους» -για την ακρίβεια τους… εκπροσώπους των πραγματικών «επισήμων». Και όλα αυτά, βεβαίως, στη σκιά των δεκάδων διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ στα ελληνικά νοσοκομεία, που δίνουν τον δικό τους άνισο αγώνα με τον κορωνοϊό όταν κορυφαίοι υπουργοί αποφαίνονται ότι «δεν υπάρχει ανάγκη για κλίνες ΜΕΘ». Όχι, δεν άξιζαν στα 200 χρόνια από την Επανάσταση τέτοιοι εορτασμοί.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ