Οι κλειστές Πύλες και ο Πρόεδρος

Μια μάλλον επιδερμική επαλήθευση με την Προεδρία δεν δείχνει να υπήρξε τέτοιο αίτημα απ’ εκεί. Άλλωστε… οι πύλες των κήπων του ίδιου του Προεδρικού φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να ανοίγουν, ελεγχόμενα, για το κοινό τις Κυριακές. Οπότε θα ήταν σχεδόν παράλογο, στην ίδια εποχή, να ζητηθεί να κλείσει η μεσαία πύλη του Εθνικού Κήπου, απέναντι, τις κανονικές ημέρες. Να σημειωθεί εδώ ότι ο -άλλοτε Βασιλικός: μετονομάσθηκε ήδη το 1927 – Κήπος αποτελούσε αρχικά συνέχεια των κήπων των τότε Ανακτόρων, που αποσπάσθηκε κι άνοιξε στο κοινό ήδη επί Δυναστείας. Μπορεί να κακόπαθε αρκετά τα τελευταία χρόνια, να “κουρεύτηκε” κάπως άγαρμπα, να υπήρξε αντικείμενο προσωπικών στρατηγικών (ο άλλοτε Δήμαρχος Αβραμόπουλος άδειασε το γερασμένο ζωολογικό πάρκο για να καταδείξει ζωοφιλία , η φήμη για Αλβανούς που μάζευαν τις πάπιες την εποχή του SARS άδειασαν την λιμνούλα, κάποια στιγμή πήγαν να φιλοξενηθούν σε επιλεγμένα σημεία του έργα από την συλλογή Δημήτρη Δασκαλόπουλου ξεσηκώνοντας θύελλα), όμως δεν έπαψε να αποτελεί όαση για τον ταλαίπωρο Αθηναίο του 2015.
Θα κλείναμε την νεορεαλιστική αυτή αφήγηση με μια έκκληση προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να μην επιτρέψει να επικαλούνται την δική του ασφάλεια προκειμένου να κουτσουρευτεί κι άλλο η δημόσια πρόσβαση στον Κήπο. Όμως συνέπεσε – κι εδώ μπαίνει στην μέση ο συμβολικός χαρακτήρας του σημειώματος! – αυτές τις μέρες να γίνεται πανταχόθεν επίκληση του ρόλου του Προέδρου.
 Βοήθησε σ’ αυτό το προ βδομάδων προσφερθέν γεύμα, στο Προεδρικό, προς Τσίπρα-Παππά, γεύμα που το ακολούθησε η επίσκεψη Τσίπρα την Παρασκευή (αρχικά ήταν για ενημέρωση με θέμα την επίσκεψη σε Ερντογάν και το μεταναστευτικό) από την οποία προέκυψε πολύ προσεκτική διαρροή “κύκλων της Προεδρίας” για εξασφάλιση της σταθερότητας (παρά τους κραδασμούς της αποχώρησης Σακελλαρίδη, της υπόθεσης Πανούση, των τριγμών στις σχέσεις Αθηνών-Λευκωσίας, να υποθέσουμε;) και για την αποφυγή εκλογών τουλάχιστον μέχρι τέλους του 2016.
Έτσι όπως οι μήνες – αν όχι ήδη οι εβδομάδες – που έρχονται θα κυλήσουν με το πολιτικό μας σύστημα να πορεύεται πάνω σε κινούμενη άμμο. έτσι όπως οι κάλπες για την ηγεσία στην ΝΔ συνοδεύονται από την κυκλοφορία (ενθέτου στο “ΒΗΜΑ”) βιβλίου/επανόδου στο προσκήνιο του Κωνσταντίνου “Χωρίς Τίτλο”. έτσι όπως όλοι θυμούνται – ή… θάπρεπε να θυμούνται! – πώς η συμβολή του νυν ενοίκου της Ηρώδου του Αττικού υπήρξε καίρια τις τρομερές ημέρες των θερινών διαπραγματεύσεων της Ελλάδας με τους “εταίρους”, μ’ όλα αυτά λοιπόν δεδομένα θα θεωρούσαμε πως ο,τιδήποτε αφορά τα τετράγωνα εκείνα γύρω από την Ηρώδου θαπρεπε (α) να έχει όσο γίνεται περισσότερο φως, ανοιχτές πύλες και (β) να αποκλείει, όσο γίνεται, κάθε προσχηματικότητα.