ΕIναι Aξιο διερεύνησης το γεγονός ότι ανεχόμαστε και μάλιστα ακούμε με προσοχή, κάθε «ινστρούχτορα» να μας ζαλίζει με την μπαρουφολογία των «αγορών» και τα συμπαραμαρτούντα! Λοιπόν για να εξηγούμαστε. Ελληνικό χρηματιστήριο: Το έχουν κατανοήσει πλέον και τα παιδιά του νηπιαγωγείου, ότι πρόκειται για νόμιμο διεθνή τζόγο. Το δεύτερο που ακούμε εσχάτως αλλά συνεχώς είναι αν ανοίξει ή όχι την «κάνουλα» ο Ντράγκι. Συμβαίνει το εξής: πατάει ένα πλήκτρο στον υπολογιστή ο τραπεζίτης Ντράγκι και «αυξάνει την ρευστότητα». Τόσο απλά.
Αμέσως στις τράπεζες των κρατών – μελών εμφανίζονται αριθμοί. Έχουν δηλαδή εικονικό χρήμα. Και τα υποχείρια του ευρωσυστήματος, δηλαδή οι αποικίες, συγνώμη τα κράτη – μέλη θέλω να πω, δανείζονται (!) από τις τράπεζες αυτό το χρήμα. Και αναρωτιέσαι: ρε φίλε, γιατί να μην το κάνεις εσύ στη χώρα σου, αυτό που κάνει ο Ντράγκι; Χωρίς να χρειαστεί να δανειστείς χρήμα; Έχεις το εθνικό σου νόμισμα, πατάς το πλήκτρο και γεμίζεις τον κόσμο χρήμα! Πόσο δύσκολο είναι να το αντιληφθούμε επιτέλους, ότι μπορεί να γίνει; Και το τρίτο, που έχουν πλασάρει είναι η «θρησκεία» του ευρώ: Λοιπόν, πρέπει να τους υπενθυμίσω, ότι από τα περίπου 200 χρόνια ύπαρξης του νεοελληνικού κράτους, μόνο καμιά εικοσαριά είχαμε «ξένο», «κοινό», «παράλληλο» νόμισμα! Όλα τα υπόλοιπα χρόνια κυκλοφορούσαμε με το δικό μας εθνικό νόμισμα. Και η Ελλάδα, ιστορικά αποδεδειγμένο, μεγαλούργησε αυτά τα χρόνια. Αντιθέτως, στα χρόνια του «μη εθνικού νομίσματος», πάντα είχαμε εθνικές περιπέτειες. Ήδη, με το ευρώ βιώνουμε τραγικές καταστάσεις. Είναι κατανοητό όμως για ποιο λόγο οι νεώτερες αλλά και οι παλαιότερες ως ένα βαθμό γενιές, αρνούνται (;) να αποδεχθούν αυτή την ιστορική πραγματικότητα: έχουν υποστεί τέτοια «πλύση εγκεφάλου» που δεν έχει προηγούμενο. Και όμως, υπάρχει λύση γι’ αυτό. Και δεν είναι άλλη από το να μελετήσουμε την ιστορία. Όχι της Ρεπούση και του Φίλη, προς Θεού! Την κανονική ιστορία. Τότε μόνο θα ξυπνήσουμε από τον λήθαργο.
