Έχουμε την εντύπωση, ότι και στο Προσφυγικό ζήτημα περισσεύει η υποκρισία, στην «Ευρώπη των μεγάλων αξιών». Αλλά περισσεύει και το «δούλεμα». Προσπαθούν να μας πείσουν, με αφορμή και την τελευταία Σύνοδο Κορυφής, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση διατηρεί τις ουμανιστικές αξίες και εξακολουθεί να έχει πολιτική ανοιχτών συνόρων και απλώς υπάρχει μια «έσχατη» μειοψηφία «κακών» κρατών, του πρώην Ανατολικού μπλοκ, που… χαλάνε τη σούπα.
Αλήθεια, η Αυστρία, που απειλεί να βάλει «ποσόστωση», λες και πρόκειται για πορτοκάλια, στον αριθμό προσφύγων που θα δεχτεί, δεν ανήκει στην «καρδιά» της Ευρώπης, στα κράτη-πρωτοπόρους της ευρωπαϊκής ιδέας;
Ο σοσιαλιστής Γάλλος πρωθυπουργός, που δήλωνε ότι η χώρα του δε μπορεί να δεχθεί κανένα πρόσφυγα, ανήκει κι αυτός στους κακούς; Η, μήπως δεν αποτελεί κοινό μυστικό, ότι και η Γερμανίδα καγκελάριος, έχει ανακρούσει πρύμνα, σε σχέση με τις αρχικές, θετικές, ομολογουμένως, δηλώσεις της.
Για να μην αναφερθούμε σε φαινόμενα σκανδιναβικών χωρών, όπως η Δανία, όπου οι αναπτυσσόμενες ξενοφοβικές τάσεις, έχουν οδηγήσει στην «εκτόξευση» των αντίστοιχων ακροδεξιών κομμάτων. Ποιος δουλεύει ποιον, άραγε;
