Για παράδειγμα, αν κατά τη διάρκεια της περιόδου 2015-2025, η Ελλάδα αναπτυσσόταν με μέσους αναπτυξιακούς ρυθμούς 5% κάθε χρόνο, τα μέσα επίπεδα πληθωρισμού κινούνταν γύρω στο 1,5% και ο λόγος χρέος κεντρικής κυβέρνησης προς ονομαστικό ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) από το 188% έπεφτε στο 110%, καθίσταται φανερό ότι το μίγμα μέτρων της ασκούμενης μακροοικονομικής πολιτικής θα ήταν απόλυτα επιτυχημένο. Ως γνωστόν, μετά το 2008 η εθνική μας οικονομία διέρχεται φάση παρατεταμένης οικονομικής-δημοσιονομικής κρίσης. Αρκετοί έλληνες οικονομολόγοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και πάσης φύσης αναλυτές, είτε από άγνοια, είτε από καιροσκοπισμό, είτε από ημιμάθεια, ισχυρίζονται ότι αν η Ελλάδα εξερχόταν από την Ευρωζώνη και επέστρεφε στο νομισματικό σύστημα της δραχμής, ως δια μαγείας θα επιλύονταν όλα τα οικονομικά προβλήματα της χώρας. Δηλαδή, η ελληνική οικονομία με τον αυτόματο πιλότο θα έμπαινε σε αναπτυξιακή πορεία, οι εξαγωγές θα αυξάνονταν με ταχύτατους ρυθμούς, η ανεργία από το 27% θα έπεφτε σε ένα ή δύο χρόνια στο 5%, σε μερικά χρόνια η Ελλάδα δεν θα είχε δημόσιο χρέος, οι μισθοί και οι συντάξεις θα αύξαναν με γρήγορους ρυθμούς, οι επιχειρήσεις θα είχαν μεγάλα κέρδη, κ.λπ.
Με απλά λόγια, μεγάλος αριθμός πολιτών, αδαείς με το αντικείμενο της οικονομικής επιστήμης, έχουν πειστεί από πολιτικάντηδες σαν τους Λαφαζάνη, Λαπαβίτσα, Στρατούλη, Τόλιο, Καζάκη και σία, ότι, η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή αποτελεί το θαυματουργό φάρμακο για την γρήγορη επούλωση όλων των πληγών της ελληνικής οικονομίας. Το εξωφρενικό της όλης υπόθεσης είναι ότι οι Λαφαζάνης, Λαπαβίτσας, Στρατούλης και σία, υποστηρίζουν απόψεις που όχι μόνο δεν υπάρχουν σε κανένα βιβλίο “Μακροοικονομικής Ανάλυσης και Πολιτικής”, αλλά κυρίως δεν υιοθετούνται από καμιά Σχολή Οικονομικής Σκέψης από τα χρόνια της Κλασικής Σχολής έως τις μέρες μας. Προχθές ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, με αυθαίρετο και κομπογιαννίτικο τρόπο, υποστήριξε ότι η συνολική αξία των ευρώ (€) που υπάρχει στην ελληνική οικονομία υπολογίζεται σε 35 δις και αν η Ελλάδα έφευγε από την Ευρωζώνη θα αποτελούσαν τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας. Η άγνοια των Λαφαζάνη, Λαπαβίτσα, Τόλιου και όσων διαδίδουν αυτές τις τρελές απόψεις, καταδεικνύει την επικινδυνότητα αυτών των ατόμων. Σε πιο εγχειρίδιο Μακροοικονομικής Ανάλυσης ή Νομισματικής Θεωρίας, αναφέρεται ότι το χρήμα που κυκλοφορεί στην οικονομία αποτελεί μέρος των συναλλαγματικών διαθεσίμων μιας χώρας; Η απάντηση είναι σε κανένα, γιατί το “χρήμα” έχει δύο βασικές ιδιότητες. Από τη μια μεριά, το “χρήμα” αποτελεί μέσο συναλλαγής ή πληρωμών, και από την άλλη, συνιστά “μονάδα μέτρησης αξιών”. Έστω ότι η τιμή του προϊόντος Χ είναι 10 €. Στην προκειμένη περίπτωση, η τιμή του προϊόντος Χ ορίζεται σε μονάδες νομίσματος ( ευρώ), και παράλληλα οι καταναλωτές υποτίθεται ότι θα έχουν στην κατοχή τους 10 €, που θα χρησιμοποιήσουν ως μέσο συναλλαγής (πληρωμής) για την αγορά του.
Ο κ. Λαφαζάνης όφειλε να γνωρίζει ότι με βάση τα στοιχεία του ισολογισμού της Τράπεζας της Ελλάδας, το Μάιο του 2015 κυκλοφορούσαν στην ελληνική οικονομίας 27,4 δις € υπό τη μορφή κερμάτων και χαρτονομισμάτων. Και ο πιο άσχετος με το αντικείμενο της Νομισματικής Θεωρίας, αντιλαμβάνεται ότι ένα μέρος εκ των 27,4 δις € κατέχεται από την Τράπεζα της Ελλάδας, ένα μέρος βρίσκεται στα ταμεία των εμπορικών τραπεζών, ένα ποσοστό κρατείται από τα άτομα και τις επιχειρήσεις για την ικανοποίηση των τρεχουσών τους συναλλαγών και τέλος ένα μέρος φυλάσσεται από τα άτομα σε θυρίδες τραπεζών, παπλώματα, συρτάρια, κ.λπ. Οι λαφαζάνιδες και οι λαπαβίτσες θα πρέπει να κατανοήσουν ότι το χρήμα ως νομισματική μονάδα δεν ταυτίζεται με τη μέθοδο άσκησης της νομισματικής πολιτικής. Στο επόμενο άρθρο μας, θα διαπιστωθεί ότι την περίοδο 2001-2014, που το ευρώ στις διεθνείς χρηματαγορές εμφάνιζε ανατιμητικές τάσεις έναντι του αμερικανικού δολαρίου, οι εξαγωγές της Ελλάδας σε αγαθά και υπηρεσίες από 33,7 αυξήθηκαν σε 54,8 δις ευρώ. Πώς ερμηνεύεται το γεγονός της ανοδικής πορείας των ελληνικών εξαγωγών κατά την περίοδο 2001-2014, παρότι το ευρώ ανατιμάτο στις διεθνείς αγορές χρήματος;
