O Μπάιντεν δεν κάνει πίσω και αυτά που προτείνει ως νέο οικονομικό δόγμα για όλο τον κόσμο, φροντίζει –ακόμη κι όταν αναλαμβάνει ρίσκο- να τα κάνει πράξη στη χώρα του, δίνοντας ένα παγκόσμιο καλό παράδειγμα.
Και, μπορεί οι ΗΠΑ να είναι η ισχυρότερη οικονομία του πλανήτη, ωστόσο το ρίσκο που αναλαμβάνει ο ένοικος του Λευκού Οίκου δεν είναι αμελητέο: το πακέτο-μαμούθ των μέτρων ύψους 1,9 τρισεκατομμυρίων δολαρίων που έβαλε μπρος ο πρόεδρος Μπάιντεν από τον περασμένο Μάρτιο έχει ήδη αρχίσει να αιμοδοτεί την αμερικανική οικονομία και αναμένεται να το κάνει για πολλούς μήνες ακόμη. Βεβαίως, κάθε φορά που η πραγματική οικονομία παίρνει μπρος με όρους πιστωτικής επέκτασης και τόνωσης της ενεργού ζήτησης, υπάρχει και το γνωστό δημοσιονομικό ρίσκο: οι τιμές των αυτοκινήτων παρουσιάζουν αυξητική τάση, οι τιμές των βασικών αγαθών, των αεροπορικών εισιτηρίων και γενικώς των κόμιστρων μεταφορών ανεβαίνουν επίσης και όλο αυτό προκαλεί έλλειμμα κοντά στα 3 τρισεκατομμύρια δολάρια και ανεβάζει και τον πληθωρισμό.
Ωστόσο, ο Λευκός Οίκος επιμένει και το Κονγκρέσο τον στηρίζει, αφού στην νεότερη έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Σώματος, αναφέρεται ότι ως το τέλος του χρόνου η αύξηση στις τιμές θα απορροφηθεί από την αλματώδη ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας. Προβλέπει, μάλιστα, ότι αυτή η ανάπτυξη θα φτάσει το 6,7%, ήτοι το μεγαλύτερο ποσοστό μετά το 1984!
Σημειωτέον ότι μιλάμε για πραγματική ανάπτυξη, για πραγματική οικονομία και όχι για το φαινόμενο των ευημερούντων αριθμών όταν οι άνθρωποι ζορίζονται. Άλλωστε, ο Μπάιντεν δικαιολόγησε το νέο οικονομικό του δόγμα λέγοντας ότι την Αμερική την έφτιαξε η μεσαία τάξη και όχι οι χαρτογιακάδες της Wall Street, ενώ όλα τα μέτρα του προγράμματος-μαμούθ είναι στοχευμένα στην πραγματική οικονομία.
Με άλλα λόγια, στις ΗΠΑ διεξάγεται για μία ακόμη φορά ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα, το οποίο μπορεί να προσφέρει μαθήματα –αλλά και ένα σοβαρό υπόδειγμα- σε όλο τον κόσμο: γιατί, αν ο Μπάιντεν κερδίσει το στοίχημα της ανάκαμψης στην μετά κορωνοϊό εποχή, τα διάφορα «γεράκια» της δημοσιονομικής ορθοδοξίας στα ευρωπαϊκά καθ’ ημάς που βιάζονται να γυρίσουμε στον «κορσέ» του Μάαστριχτ, θα έχουν σίγουρα μερικά επιχειρήματα λιγότερα. Ή, τουλάχιστον, θα έχουν περισσότερα επιχειρήματα, αντληθέντα μάλιστα από την πραγματική ζωή, οι προοδευτικές δυνάμεις που θα βρεθούν απέναντί τους.
