Γνωρίσαμε αυτό το ιδιαίτερο είδος «γιακωβίνων», στην περίοδο που ακολούθησε την πτώση της χούντας. Τους γνωρίσαμε ως αυτόκλητους «στυλοβάτες» της νεότευκτης δημοκρατίας, ως αμείλικτους «τιμωρούς», των δικτατόρων, ως «σταυροφόρους» της κάθαρσης, από το αντιδημοκρατικό μίασμα. Σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις, διέκρινε κανείς (μικρός γαρ ο τόπος) ακόμη και «εφαψίες» της δικτατορίας ή, στην καλύτερη περίπτωση, απολύτως συμβιβασμένους μ` αυτήν. Ανάλογο φαινόμενο «γιακωβίνων», βλέπουμε να αναπτύσσεται σε σχέση με το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί για τη χώρα μας, από τις ανεξέλεγκτες προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές. Παρατηρούμε μια πλειοδοσία, ανέξοδης ως επί το πλείστον, «φιλοπροσφυγικής» ρητορικής, ακόμη και από πρόσωπα, των οποίων η δημόσια διαδρομή, μόνο σε τέτοιου είδους ευαισθησίες δεν παραπέμπει. Αυτός ο διαγκωνισμός «ροβεσπιερισμού», οδηγεί πολλές φορές, όχι μόνο στην άρνηση ή παρασιώπηση των πραγματικών δεδομένων, αλλά και σε κραυγαλέες αντιφάσεις. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της, καθ` όλα αξιέπαινης, αριστούχου μαθήτριας, που παρέλασε με τη μαντήλα. Παρακάμπτουμε, καθώς παραπέμπει σε άλλης τάξεως συζήτηση, την παραποίηση του νοήματος της εθνικής επετείου, που αφορά αποκλειστικά και μόνο, στην απελευθέρωση από το ζυγό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη συγκρότηση του νεότερου ελληνικού κράτους-έθνους και όχι με τη όραμα μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας ή το περιεχόμενο της σύγχρονης εκπαίδευσης. Όμως, πέρα από τα προφανή εύσημα στην αριστούχο μαθήτρια, αναρωτήθηκαν όσοι έσπευσαν να αναγορεύσουν τη «μαντήλα» σε σύμβολο μιας ανοιχτής, πολυπολιτισμικής κοινωνίας, τι αντιπροσωπεύει η τελευταία; Ότι δεν αποτελεί, μόνο, σύμβολο μιας ακραίας έκφρασης θρησκευτικού σκοταδισμού και φονταμενταλισμού, αλλά και μιας αποκρουστικής αντίληψης για το ρόλο της γυναίκας στις κοινωνίες αναφοράς; Μιας αντίληψης, που θεσμοποιεί την τιμωρία της μοιχαλίδας γυναίκας με λιθοβολισμό ή το μαστίγωμα της, επειδή οδηγεί αυτοκίνητο! Είναι γι` αυτό, άλλωστε, που αυτού του είδους η αμφίεση, σε δημόσιους χώρους, έχει απαγορευτεί σε όλες, σχεδόν, τις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και στην ίδια την Τουρκία, με την πλειονότητα μουσουλμανικού πληθυσμού. Τι ακριβώς υπερασπίζονται οι «θαυμαστές της μαντήλας» (που δε διαφέρει, σε επίπεδο συμβολισμού, από τη «μπούρκα»); Όταν, μάλιστα, στον πλείστον των περιπτώσεων, πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους, που ζητούν πλήρη εξοβελισμό οποιουδήποτε θρησκευτικού συμβόλου, σε παντός είδους δημόσιες εκδηλώσεις. Αλήθεια, τι θα έλεγαν αν κάποια μαθήτρια (ή μαθητής) παρήλαυνε με σταυρό;
