Για πολλούς και διάφορους λόγους, η πολιτική λογική επιτάσσει ως την «ιδανική» περίοδο για πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο του 2022. Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε πως όταν λέμε «ιδανική», εννοούμε ιδανική για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αφού ως γνωστόν στο θέμα των εκλογών ο εκάστοτε (αυτοδύναμος) πρωθυπουργός έχει και… το μαχαίρι και το πεπόνι. Η λογική, λοιπόν, λέει ότι ως του χρόνου τέτοιες μέρες θα έχει ένα ολόκληρο έτος να αρχίσει να «ρίχνει» χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης στην οικονομία –έστω και με στον στρεβλό και καθόλου συμπεριληπτικό τρόπο που έχει εκπονήσει το «εθνικό σχέδιο ανάκαμψης»- και πως ως τότε, θεωρητικά η πανδημία θα είναι είτε σε φθίνουσα πορεία, είτε θα έχει μετατραπεί σε ενδημική νόσο, οπότε δε θα μιλάμε για έκτακτα μέτρα, για επιδημιολογική έξαρση, για το «φάντασμα της καραντίνας» και για όλα όσα έχουν καταστρέψει τη ζωή μας το τελευταίο διάστημα. Συν τοις άλλοις, αν ο πρωθυπουργός πατήσει το κουμπί των εκλογών το φθινόπωρο του 2022, θα μπορεί να «πατήσει» και στο καλό κλίμα που θα έχει δημιουργηθεί στην οικονομία από μία, σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις, εξαιρετική τουριστική σεζόν, που θα θυμίζει –ή και θα είναι- τουριστική περίοδο πριν την πανδημία. Βεβαίως, το καλοκαίρι δεν έχει μόνο τουρίστες –έχει και πυρκαγιές. Οπότε κάποιοι θα «έβλεπαν» ως πιθανό σενάριο ακόμη και τη διεξαγωγή εκλογών τον Μάιο του 2022. Όπως και να έχει, είτε πάρει κανείς το –λιγότερο πιθανό- σενάριο του Μαΐου, είτε το πιθανότατο του Οκτωβρίου, είναι γεγονός ότι οι εκλογές αργούν. Κι όμως, η προεκλογική περίοδος άρχισε, καθώς αν αναλύσει κανείς στοιχεία από τις ομιλίες και τις προτάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και του Αλέξη Τσίπρα, θα διαπιστώσει ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν αρχίσει να κονταροχτυπιούνται νοερά στα μαρμαρένια αλώνια μίας άτυπης, μακράς και βασανιστικής προεκλογικής περιόδου.
Βεβαίως, εκ πρώτης όψεως, το «καλάθι» του πρωθυπουργού δεν παραπέμπει σε εκλογές, καθώς κυρίως εξήγγειλε την παράταση και την επέκταση ήδη ισχυόντων μέτρων –με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ να τον κατηγορεί για λαθροχειρία και να κατεβάζει τον συνολικό δημοσιονομικό λογαριασμό από τα 3,5 δισεκατομμύρια στα… 400κάτι εκατομμύρια ευρώ. Άλλωστε, για τον λόγο αυτό καθ’ όλη την περασμένη εβδομάδα, η κυβέρνηση προσπαθούσε να κλείσει το μάτι στην κοινωνία ότι δεν έχει λαμβάνειν μόνο όσα είπε στο Βελλίδειο ο κ. Μητσοτάκης, αλλά πως έρχονται και… άλλα.
Μπορεί, λοιπόν, το «καλάθι» του πρωθυπουργού να μην ήταν προεκλογικό, όμως όσα είπε για τις ίδιες τις εκλογές ήταν στην απολύτως αντίθετη κατεύθυνση: ο Κυριάκος Μητσοτάκης «εκβίασε» με δεύτερες εκλογές, επιχειρεί ήδη να «μαντρώσει» τους αμφιταλαντευόμενους ψηφοφόρους, να αναβιώσει το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο –με προφανή χαμένο το ΚΙΝΑΛ- αλλά και να δώσει την αίσθηση πως ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να πατήσει το κουμπί.
Από την άλλη πλευρά, τη δική του άτυπη προεκλογική περίοδο ξεκίνησε και ο Αλέξης Τσίπρας: αν και δεν ζήτησε εκλογές για να μην μπει στο κάδρο των ευθυνών σε περίπτωση που γίνουν, φρόντισε να σηκώσει το γάντι του πρωθυπουργού και να τού διαμηνύσει να… πάει σε εκλογές αν τολμάει. Επίσης, παρουσίασε ένα πλέγμα αξιοσημείωτων προτάσεων και όλοι κατάλαβαν ότι προσπαθεί να ρίξει γέφυρες στη μεσαία τάξη, με το βλέμμα στραμμένο στους εκλογικούς συσχετισμούς.
Συμπέρασμα: μπορεί ο Μάιος ή ο επόμενος Οκτώβριος να είναι μακριά, όμως έχουμε ήδη μπει σε προεκλογική περίοδο. Μόνο οι αφίσες στους δρόμους λείπουν.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
