Ενα πράγμα είναι βέβαιο, μετά και τη νέα ανατροπή. Οι ψηφοφόροι, πλέον, στη μνημονιακή εποχή που διανύουμε, καθίστανται όλο και πιο απρόβλεπτοι, όπου και όπως και αν ψηφίζουν.
Να θυμίσουμε, το δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου, όπου, ενώ όλες οι προβλέψεις, συνέκλιναν σε οριακό αποτέλεσμα, αν όχι και επικράτηση του ΝΑΙ, προέκυψε συντριπτική επικράτηση του ΟΧΙ, με 63%. Μετά, είχαμε τις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, με τις δημοσκοπήσεις να παραπέμπουν σε εκλογικό θρίλερ, αλλά στην κάλπη καταγράφηκε θριαμβευτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, περίπου στα όρια του Ιανουαρίου. Τώρα, με την εσωκομματική διαδικασία της ΝΔ, «τρίτωσε το κακό». Μην ακούτε τους «μετά Χριστό προφήτες», που, δήθεν, είχαν προβλέψει το αποτέλεσμα. Ακόμη και οι εταιρείες στοιχημάτων έδιναν άνετη επικράτηση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, ως εκ τούτου, αποτέλεσε έκπληξη πρώτου μεγέθους, που, εκτός των άλλων, καταδεικνύει και την αδυναμία ορθολογικής ερμηνείας, της ψήφου των πολιτών. Υποτίθεται, επί παραδείγματι, πως η συγκεκριμένη επιλογή, των ψηφοφόρων της συντηρητικής παράταξης, συνιστά απόρριψη της οικογενειοκρατίας και των βαρονιών, λες και ο νέος πρόεδρος αποτελεί πρότυπο αυτοδημιούργητου. Αλλά και ως προς τα αμιγώς πολιτικά στοιχεία της εκλογής, είναι κραυγαλέα η αντίφαση με το μήνυμα των ψηφοφόρων, στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, του 2015, όπου οι ψηφοφόροι απέρριψαν τη λιτότητα, ως παράγωγο των μνημονιακών πολιτικών, ταυτόχρονα με την έκφραση αποστροφής, προς τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις, που την εξέφρασαν. Κόντρα σ` αυτά, το προχθεσινό εκλογικό σώμα, επέλεξε ως «εκλεκτό» του, έστω και με οριακή πλειοψηφία, έναν από τους πιο συνεπείς και αποφασιστικούς εφαρμοστές, των μνημονιακών δεσμεύσεων, στη βάση της ρητής συμφωνίας με τον πυρήνα των ασκούμενων πολιτικών.
Το ότι, πρόκειται, για διαφορετικό εκλογικό σώμα, με διαφορετικές, πιθανόν, προτεραιότητες και ευαισθησίες, δεν αίρει την κραυγαλέα αντίφαση, αν συνυπολογίσουμε ότι η εκλογική εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλεται, σε σημαντικό βαθμό, στην ενίσχυση από παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Κεντροδεξιάς. Προφανώς και η, απρόσμενη, επικράτηση του κ. Μητσοτάκη, μπορεί να εξηγηθεί, είτε ως ικανοποίηση ενός διάχυτου αιτήματος ανανέωσης, είτε και ως απόρριψη προσπαθειών, ενίοτε και άκομψων, χειραγώγησης των εκλογέων ή ακόμη και λανθασμένων χειρισμών, από την πλευρά του ηττημένου και των υποστηρικτών του.
Σε κάθε περίπτωση, θα περιμένουμε τα πρακτικά αποτελέσματα αυτής της επιλογής, σημειώνοντας, ως ένα κρίσιμο στοιχείο, το, σχεδόν, οριακό αποτέλεσμα, που παραπέμπει σ` ένα διχασμένο και πολωμένο εκλογικό σώμα…
