Σε χρονική περίοδο μόλις τριών ημερών, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) δημοσίευσε δύο από τις σημαντικότερες εξαμηνιαίες Εκθέσεις του, το World Economic Outlook (Οκτώβριος 2016) και το Fiscal Monitor (Οκτώβριος 2016). Στο World Economic Outlook σχολιάζονται οι βραχυμεσοπρόθεσμες τάσεις και προοπτικές των κυριότερων μακροοικονομικών μεγεθών, στις διάφορες περιοχές του πλανήτη, όπως Ευρώπη, Ασία, Αφρική, Βόρεια Αμερική, Λατινική Αμερική, κ.ά., καθώς επίσης και των χωρών που ανήκουν στις περιοχές αυτές. Η Έκθεση Fiscal Monitor έχει δημοσιονομικό περιεχόμενο, στην οποία αναλύονται οι βραχυμεσοπρόθεσμες εξελίξεις των σημαντικότερων δημοσιονομικών μεγεθών, όπως είναι το δημόσιο χρέος, τα κρατικά έσοδα και οι δαπάνες, το πρωτογενές κρατικό αποτέλεσμα, κ.λπ. Για τη συγγραφή των κειμένων αμφότερων των Εκθέσεων, απασχολούνται εκατοντάδες επιστήμονες διαφόρων γνωστικών πεδίων της Οικονομικής Επιστήμης, οι οποίοι έχουν εξειδίκευση στην ανάλυση των διαφόρων οικονομικών φαινομένων στις επιμέρους περιοχές και τις χώρες που συνθέτουν την παγκόσμια οικονομία.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, ίσως για πρώτη φορά, ανάμεσα στις δύο Εκθέσεις παρατηρούνται αξιοσημείωτες αντιφάσεις, αναφορικά με τις βραχυμεσοπρόθεσμες τάσεις των κύριων μακροοικονομικών και δημοσιονομικών μεταβλητών της ελληνικής οικονομίας. Στο World Economic Outlook, το ΔΝΤ προβλέπει για το 2017 ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης για τη χώρα μας 2,8%. Στο Fiscal Monitor, οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ προβλέπουν ότι την περίοδο 2016-2017, το πρωτογενές κρατικό πλεόνασμα από 0,1% θα αυξηθεί σε 0,7%. Παράλληλα, οι επαΐοντες του ΔΝΤ θεωρούν ότι ο λόγος δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) από 176,9% το 2015, θα αυξηθεί σε 183,4% το 2016 και σε 184,7% το 2017. Σε αυτό ακριβώς το σημείο εντοπίζεται η πρώτη βασική αντίφαση. Πώς είναι δυνατόν την περίοδο 2016-2017, η Ελλάδα να πετύχει την αξιόλογη αναπτυξιακή επίδοση του 2,8% και ταυτόχρονα ο κρατικός προϋπολογισμός να πετυχαίνει μηδαμινό πρωτογενές πλεόνασμα και κυρίως το δημόσιο χρέος να σημειώνει αισθητή άνοδο; Αξιοπρόσεκτο είναι ότι αν και την διετία 2017-2018, το ΔΝΤ προβλέπει μέσο ετήσιο αναπτυξιακό ρυθμό της ελληνικής οικονομίας σχεδόν 3%, εντούτοις ο λόγος δημόσιο χρέος/ΑΕΠ αναμένεται να διατηρηθεί σταθερός στο 184,7%.
Και ο αναγνώστης που δεν έχει γνώσεις στατιστικής ανάλυσης θα διερωτηθεί: Γιατί την περίοδο 2016-2017, η άνοδος του λόγου δημόσιο χρέος/ΑΕΠ από 183,4% σε 184,7% αξιολογείται ως σημαντική; Προσέξτε την ακόλουθη συλλογιστική για να γίνει κατανοητός ο τσαρλατανισμός του ΔΝΤ. Την περίοδο 2016-2017, το ΔΝΤ προβλέπει την άνοδο του ΑΕΠ της Ελλάδας σε τρέχουσες τιμές από 176,2 σε 182,5 δις ευρώ (€). Αυτό σημαίνει ότι την περίοδο 2016-2017, η αύξηση του λόγου δημόσιο χρέος/ΑΕΠ από 183,4% σε 184,7%, συνεπάγεται την άνοδο του δημοσίου χρέους σε απόλυτες τιμές από 323,1 (176,2×1,834=323,1) σε 337,1 δις € (182,5×1,847=337,1). Άρα, οι εγκέφαλοι του ΔΝΤ προβλέπουν ότι σε χρονική περίοδο μόλις ενός έτους, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας θα σημειώσει αύξηση 14 δις € (337,1-323,1=14,0). Σε αυτή τη στατιστική παραδοξολογία, που συνάγεται από τα ίδια τα στοιχεία του ΔΝΤ, καθρεφτίζεται η δεύτερη σημαντική αντίφαση.
Μια τρίτη ανακολουθία που παρατηρείται ανάμεσα στις δύο Εκθέσεις του ΔΝΤ, αποτυπώνεται στην αισθητή διαφορά μεταξύ του συνολικού κρατικού ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Για το 2017, το ΔΝΤ προβλέπει ότι ο λόγος συνολικό έλλειμμα γενικής κυβέρνησης/ΑΕΠ, θα διαμορφωθεί σε -2,7% ή -4,9 δις € (182,5×-2,7%=-4,93). Και ο κοινός νους θα ρωτούσε; Πώς είναι δυνατόν εντός του 2017, το κρατικό έλλειμμα να διευρύνεται κατά 4,9 δις € και ταυτόχρονα το δημόσιο χρέος της Ελλάδας να σημειώνει επιπρόσθετη αύξηση 14 δις €; Βλέπετε, αλμπάνηδες δεν υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε διεθνούς φήμης οργανισμούς σαν το ΔΝΤ, που εννοείται ότι επιλέγουν επιστήμονες με τα καλύτερα βιογραφικά. Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι Εκθέσεις World Economic Outlook και Fiscal Monitor βρίθουν τεχνοκρατικών ανακριβειών και αντιφάσεων. Αυτές οι εξόφθαλμες αντιφάσεις είναι ακούσιες ή εκούσιες
