Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήδη ξεκίνησε τις συζητήσεις με το κουαρτέτο για την δεύτερη αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας. Το οικονομικό τοπίο θολό και αβέβαιο. Η χώρα για ένατο συνεχή χρόνο διέρχεται φάση οξύτατης οικονομικής κρίσης και ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα μας ξημερώσει αύριο. Η πολιτικοοικονομική αβεβαιότητα επιτείνεται από την ανικανότητα και την διαφθορά των κυκλωμάτων εξουσίας. Τα κόμματα εξουσίας, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι στοιβαγμένα στο άρμα των μνημονίων και με τυφλή υπακοή εφαρμόζουν τις αντιλαϊκές μνημονιακές πολιτικές. Από την άλλη μεριά, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν διαθέτουν εναλλακτικό πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής, για έξοδο από το τέλμα της ύφεσης και την ώθηση της εθνικής οικονομίας σε αναπτυξιακή τροχιά. Τα παρασκήνια της συμβίωσης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και οι υποτελείς σχέσεις τους, με την Ουάσινγκτον, το Βερολίνο και τις Βρυξέλες, δεν μπορούμε να τις γνωρίζουμε. Ενόψει όμως του εναρκτήριου λακτίσματος της δεύτερης αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας, εμείς αναλύοντας τους διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία, προσπαθούμε να διερευνήσουμε τις βραχυπρόθεσμες τάσεις και προοπτικές της εθνικής οικονομίας.
Χθες ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, σε ομιλία του στη Βουλή των Ελλήνων, είπε τα εξής: «Όταν έρχεται τρίμηνο θετικού ρυθμού δεν μπορούμε να μιλάμε για βάθεμα της ύφεσης. Τυπικά μιλάμε για τέλος της ύφεσης. Τολμώ να προβλέψω ότι η οικονομία το 2016 θα έχει καλύτερη επίδοση από τις εκτιμήσεις μας». Τα ερωτήματα που ανακύπτουν με τους ανίκανους και αχρείους που μας κυβερνούν, είναι πολλά και εύλογα. Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί μια κυβέρνηση και ένα κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο,, που προπαγανδίσει την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας κατά την διάρκεια του δεύτερου εξαμήνου του 2016, όταν μήνα με το μήνα οι κύριοι οικονομικοί δείκτες πάνε από το κακό στο χειρότερο; Ποιος μπορεί να πάρει στα σοβαρά το υφιστάμενο κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο, όταν με προκλητικό τρόπο προβαίνει στην παραχάραξη των βασικών δημοσιονομικών και εθνικολογιστικών μεγεθών; Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί το ενυπάρχων κομματικό-πολιτικό σύστημα εξουσίας, όταν ο Χριστοφοράκος και οι υπόλοιποι Χριστοφοράκοι, έχουν ενημερώσει “χαρτί και καλαμάρι” τους αμερικανούς και τους γερμανούς, ποιοι έλληνες και ελληνίδες πολιτικοί και καρεκλοκένταυροι της εξουσίας πήραν και εξακολουθούν να παίρνουν μίζες; Ποιος λογικός έλληνας πολίτης θα μπορούσε να πάρει στα σοβαρά τα κόμματα κυβερνητικής εξουσίας, όταν όλα μαζί έχουν συνυπογράψει τα μνημόνια και ταυτόχρονα οι προστάτιδες δυνάμεις των ΗΠΑ και της Γερμανίας κρατάνε από εκατό μεριές τα “στελέχη” τους; Πολλά τα φλέγοντα ερωτήματα, τα οποία πιστοποιούν την χαμένη εμπιστοσύνη των πολιτών στα ελληνικά κόμματα εξουσίας.
Οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές και λίαν διδακτικές. Αντίστοιχες κρίσιμες στιγμές, πολλές φορές έχει βιώσει ο τόπος στο παρελθόν, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά ότι η Ελλάδα ήταν και εξακολουθεί να είναι αποικία, προτεκτοράτο των εκάστοτε προστάτιδων δυνάμεων. Οι περισσότεροι πρωθυπουργοί ήταν πειθήνια όργανα του ξένου παράγοντα. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο. Ακόμα και η τριάδα των σημαντικότερων ελλήνων πολιτικών, δηλαδή Ιωάννης Καποδίστριας (1776-1831), Χαρίλαος Τρικούπης (1832-1896) και Ελευθέριος Βενιζέλος (1864-1936), ναι μεν υπήρξαν ικανότατοι, ευπατρίδες και ευφυέστατοι πολιτικοί, ωστόσο τις μεγάλες αποφάσεις για λογαριασμό της πατρίδας, τις ελάμβαναν υπό την εποπτεία και την έντονη επιρροή των προστάτιδων δυνάμεων. Το πελώριο δημόσιο χρέος υπήρξε και δυστυχώς συνεχίζει να αποτελεί, το πρωταρχικό αίτιο υποτέλειας της Ελλάδας στις μεγάλες δυνάμεις και τους ξένους πιστωτές.
Η οικονομική ιστορία του νεώτερου ελληνικού έθνους, είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την ακατάσχετη ανοδική τάση του δημοσίου χρέους και τις αναπόφευκτες περιοδικές πτωχεύσεις των Δημοσίων Οικονομικών. Η παρατεταμένη οικονομική κρίση που μετά το 2008 διέρχεται η χώρα, είναι το δραματικό αποτέλεσμα της εκτίναξης του δημοσίου χρέους σε δυσθεώρητα επίπεδα, της καταβαράθρωσης της ανταγωνιστικότητας της εθνικής μας οικονομίας και των χρόνιων ενδογενών παθογενειών του οικονομικού μας συστήματος. Που να τα καταλάβουν αυτά οι χουλιαράκιδες και όλοι ο κάθε ανίδεος βολεψάκιας της κομματικής-πολιτικής εξουσίας.
