Οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι αποτελούν το 36% του ελληνικού πληθυσμού

Η ικανοποίηση αυτής της βασικής αρχής σημαίνει ότι στον ένα συνταξιούχο θα πρέπει να αναλογούν τουλάχιστον τρεις ασφαλισμένοι. Αν η αναλογία τρία προς ένα (3:1) δεν ισχύει, αναπόφευκτα οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης (ΙΚΑ, ΟΓΑ, κ.ά.) δεν θα έχουν τα απαιτούμενα έσοδα για την χρηματοδότηση των δαπανών τους σε συντάξεις, παροχές ιατροφαρμακευτικής κάλυψης, επιδόματα ανεργίας, κ.ά.
Τα στατιστικά στοιχεία που αναφέρονται στον πίνακα του κειμένου, αφορούν ορισμένους από τους σημαντικότερους δημογραφικούς δείκτες της χώρας μας. Απώτερη επιδίωξη της υιοθετούμενης στατιστικής ανάλυσης, είναι η διαχρονική απεικόνιση του εξελισσόμενου δράματος της κατάρρευσης του κοινωνικοασφαλιστικού μας συστήματος.

Δημογραφικά μεγέθη της Ελλάδας

Παρατηρήσεις: Πηγή των στοιχείων είναι ο Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και η ΕΛΣΤΑΤ. Ο αριθμός των ασφαλισμένων για το 2015 υπολογίζεται με κριτήριο τον αριθμό των απασχολουμένων της περιοδικής έρευνας εργατικού δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ.     
Από τα δημογραφικά στοιχεία του πίνακα εξάγονται τα ακόλουθα ουσιώδη συμπεράσματα; 1) Την περίοδο 1980-2015 ο αριθμός των συνταξιούχων σχεδόν τριπλασιάστηκε, καθότι από 1.316.885 αυξήθηκε σε 2.695.000 άτομα. 2) Κατά την περίοδο 1980-2015, ο απόλυτος αριθμός των ανέργων από 75.000 εκτινάχτηκε σε 1.210.000 άτομα. Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί η διαπίστωση ότι η δραματική άνοδος της ανεργίας, συντελείται σε συνθήκες ταχείας αύξησης του αριθμού των συνταξιούχων. 3) Ο λόγος ασφαλισμένων προς συνταξιούχους σημειώνει διαχρονική επιδείνωση, με οικτρή συνέπεια την κατάρρευση των ασφαλιστικών οργανισμών, την υπέρμετρη επιβάρυνση των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού λόγω επιχορήγησης των ταμείων (ΙΚΑ, ΟΓΑ, κ.ά.) και την αναπόφευκτη ανοδική τάση του δημοσίου χρέους της χώρας. Την περίοδο 1980-2015, ο λόγος ασφαλισμένων προς συνταξιούχους από 2,78 πέφτει σε 1,31, με επακόλουθο σήμερα σε έναν ασφαλισμένο να αντιστοιχεί σχεδόν ένας συνταξιούχος. Αξιομνημόνευτο είναι ότι λόγω της κρίσης που μετά το 2008 μαστίζει την εθνική μας οικονομίας, αρκετοί από τα 3,6 εκατ. ασφαλισμένους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές.
4) Εκκωφαντική είναι η στατιστική διαπίστωση ,ότι, την περίοδο 1980-2015 το άθροισμα των ανέργων και των συνταξιούχων προς το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού από 14,4% εξακοντίζεται σε 36%. Πώς είναι δυνατόν να θεωρείται βιώσιμο ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, όταν το 36% των πολιτών ουσιαστικά δεν καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές και παράλληλα αρκετοί από τους ασφαλισμένους δεν έχουν δεκάρα τσακιστή για την τακτοποίηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους προς το ΙΚΑ και τα υπόλοιπα ταμεία; Επίσης, πώς είναι δυνατόν να μην καταρρεύσει το κοινωνικοασφαλιστικό μας σύστημα, όταν η τρομακτική άνοδος του απόλυτου αριθμού των ανέργων και των συνταξιούχων, προκαλεί την αχαλίνωτη αύξηση των δαπανών για συντάξεις, επιδόματα ανεργίας, παροχές υγείας και πρόνοιας, κ.λπ.; Αχρείοι και ανίκανοι πολιτικοί και κομματόσκυλα της εξουσίας, φέρουν τεράστιες ευθύνες για την χρεοκοπία των φορέων κοινωνικής ασφάλισης και τους χρειάζεται κρεμάλα για τα μεγαλύτερα δεινά που μας περιμένουν στο κοντινό μέλλον