Οι 200 του Κικίλια

Μάλλον και ο Β. Κικίλιας θα είναι έκπληκτος και απογοητευμένος που δεν ανταποκρίθηκαν ούτε 200 (από τους χιλιάδες) γιατρούς του ιδιωτικού τομέα, στο κάλεσμα του τούτη την δύσκολη ώρα. Όμως δεν είναι ώρα για κοινωνική κριτική και ανάλυση. Είναι η κυβέρνηση που έπρεπε να είχε πάρει τα μέτρα της εδώ και μήνες.

Υπήρχε ο χρόνος, για να μελετηθούν τα πράγματα, να εξετασθούν διάφορες εναλλακτικές και κυρίως να υπάρξει συνεννόηση ή καθαρές εξηγήσεις και με τον ιδιωτικό τομέα. Μετά το καλοκαίρι όλοι ήξεραν ότι η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει και 2ο και 3ο κύμα του κορωνοϊού. Δεν έκανα απολύτως τίποτα ούτε σε ό,τι αφορά στις υποδομές ούτε σε ό,τι αφορά στην ενίσχυση των νοσοκομείων.

Είχαν μία λύση: το lockdown και την ατομική ευθύνη. Μόνο που τα μαζικά φαινόμενα (πανδημία κ.ά.) απαιτούν γενικές λύσεις. Η κυβέρνηση είναι θύμα της εμμονής της να μην ενισχύει τον δημόσιο τομέα. Και όμως η πανδημία δείχνει όλο τον κόσμο και στην Ευρώπη ειδικότερα, ότι χρειάζεται αναδιοργάνωση του δημόσιου συστήματος υγείας και πρόνοιας, αλλά και δημόσιες πολιτικές για την ανασύνταξη της οικονομίας. Εν ολίγοις τώρα χρειαζόμαστε ΚΡΑΤΟΣ το οποίο θέλει να διαλύσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και μάλιστα ένα βαθιά πληγωμένο από τη χρεοκοπία ελληνικό κράτος.