Οι ΗΠΑ προβάλλουν ως η χώρα «υπόδειγμα» της Δημοκρατίας. Ενίοτε, μάλιστα, όταν η Ουάσινγκτον δεν διοργάνωνε πραξικόπηματα, έκανε πολέμους με το πρόσχημα της «εξαγωγής Δημοκρατίας» και της καταπολέμησης τυράννων. Βεβαίως, οι εικόνες που είδαμε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση το βράδυ των Φώτων κάθε άλλο παρά δείχνουν μια γερά στερεωμένη Δημοκρατία: αντιθέτως, στην αμερικανική πρωτεύουσα εκτυλίχθηκε ένα σκηνικό εκτροπής, ενώ η Δημοκρατία στις ΗΠΑ δοκιμάζεται από τον εγωισμό και την εγωπάθεια ενός ακραίου και λαϊκιστή που αρνείται να παραδεχθεί την καθαρή ήττα του στις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου.
Ασφαλώς, όσα έγιναν προχθές στις ΗΠΑ αλλά και ο διαφαινόμενος ταραγμένος δρόμος ως τις 20 Ιανουαρίου, οπότε και ο Τραμπ θα ξεκουμπιστεί από τον Λευκό Οίκο, είναι μόνο το επιστέγασμα της δοκιμασίας που πέρασε η Δημοκρατία τα τελευταία 4 χρόνια στις ΗΠΑ. Η πραγματική δοκιμασία ήταν η ίδια η προεδρία Τραμπ, καθώς ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ έλεγε διαρκώς ψέματα, στηριζόταν σε θεωρίες συνωμοσίας, έκλεινε τα μάτια στην ακροδεξιά βία (όταν δεν την ενθάρρυνε κιόλας…) απέκλειε ΜΜΕ από συνεντεύξεις Τύπου, κυβερνούσε τη χώρα σαν να ήταν η επιχείρησή του, έφερε πολλές φορές σε δοκιμασία την διάκριση των εξουσιών και τα περίφημα «checks and balances» του αμερικανικού Συντάγματος.
Ως εκ τούτων, όσα έγιναν προχθές στις ΗΠΑ είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα. Όμως, τα συγκλονιστικά καρέ που ήρθαν από το Καπιτώλιο μας δίνουν την ευκαιρία για μία χρήσιμη και πολύτιμη υπόμνηση: ότι, δηλαδή, η Δημοκρατία δεν είναι δεδομένη. Και πως όταν το πολίτευμά μας πέφτει θύμα λαϊκιστών (όλων των ειδών, υπάρχουν και οι «λαϊκιστές του αντιλαϊκισμού»…), θεωριών συνωμοσίας, ψεμάτων και αδίστακτών που διαρκώς θέτουν σε δοκιμασία τα όρια του πολιτεύματος, τότε τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Η Δημοκρατία δεν είναι σαν τους νόμους της φυσικής, που ισχύουν πάντα, αυτομάτως, απαράλλακτα. Αντιθέτως, θέλει διεύρυνση, υπεράσπιση και απαιτεί να θυμόμαστε πάντα πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Και, βεβαίως, εκτός από το μη αυτονόητο της Δημοκρατίας γενικώς, οι συγκλονιστικές σκηνές στο Καπιτώλιο στην Ουάσινγκτον μας δίνουν την ευκαιρία και για μία ακόμη διαπίστωση: για το πόσο υποεκτιμημένη είναι η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία: η οποία έχει, ειδικά τα τελευταία χρόνια, περάσει τα μύρια όσα, αλλά στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων αποδεικνύοντας ότι είναι το σταθερότερο πολίτευμα και η σταθερότερη πολιτική περίοδος που έχει γνωρίσει ποτέ ο τόπος.
