Στoν χαιρετισμό του κατά τη συνάντησή του με τους Ολυμπιονίκες Έλληνες αθλητές, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος εξήρε την αριστεία και «χτύπησε» εμμέσως πλην σαφώς όλους τους «ρετσινολόγους», που θεωρούν τις άριστες επιδόσεις ως «βαρύ φορτίο (σε πολλαπλά επίπεδα) στο οποίο ο αριστεύσας θα νιώθει ότι πρέπει να ανταποκρίνεται σε κάθε κρίσιμες εξετάσεις στη μετέπειτα ζωή του», αποθεώνοντας έτσι την ήσσονα προσπάθεια και την ισοπέδωση.
«Είσθε η ζωντανή έκφραση της Αριστείας γι’ αυτό που πετύχατε», τόνισε ο κ. Παυλόπουλος, προσθέτοντας ότι «πριν απ΄ όλα είμαστε υπερήφανοι για εσάς γιατί με το ήθος σας και τις επιδόσεις σας αποδείξατε ότι εσείς, οι Αθλητές της Ελλάδας, εκφράζετε όσο κανένας άλλος το Ολυμπιακό Πνεύμα που κατάγεται ευθέως από το Αρχαιοελληνικό Πνεύμα και συνδυάσατε υπέροχα το «ευ αγωνίζεσθαι» και το «αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων».
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μας υπενθύμισε τους στίχους αυτούς της Ιλιάδας (Ζ 208): «Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν», οι οποίοι σε μετάφραση έχουν ως εξής: «Πάντα πρώτος και ανώτερος από τους άλλους και να μην ντροπιάζεις τη γενιά των προγόνων». Έτσι, λοιπόν, συμβούλευσε, όπως και ο κ. Παυλόπουλος τους αθλητές αλλά και όλους μας, ο Ιππόλοχος από τη Λυκία τον γιό του Γλαύκο, όταν τον έστειλε στην Τροία να πολεμήσει τους Έλληνες. Αυτό το ανιστορεί ο Γλαύκος στην Διομήδη, όταν αυτός τον ρώτησε για τη γενιά του. Πρόκειται για πατρική συμβουλή που ήταν η αγαπημένη και του Κικέρωνα.
Σημειώνεται ότι τα αντίθετα φρονούσε ο πρώην υπουργός Παιδείας κ. Αριστείδης Μπαλτάς, ο οποίος μιλώντας στις 11 Φεβρουαρίου 2015 στη Βουλή χαρακτήρισε την αριστεία ως ρετσινιά. Στη συνέχεια, σε δηλώσεις εξήγησε ότι εννοούσε πως η απονομή αριστείας –μέσω της επιτυχίας σε εξετάσεις εισαγωγής σε ένα σχολείο– σε ένα μαθητή σε τόσο μικρή ηλικία, όπως τα 12 ή 13 του, μπορεί να μετατραπεί σε βαρύ φορτίο (σε πολλαπλά επίπεδα) στο οποίο ο αριστεύσας θα νιώθει ότι πρέπει να ανταποκρίνεται σε κάθε κρίσιμες εξετάσεις στη μετέπειτα ζωή του. Σημειώνεται ότι λίγους μήνες αργότερα, το Μάϊο του 2015 ομολόγησε ότι ήταν λάθος του ο χαρακτηρισμός της αριστείας ως ρετσινιάς. Ωστόσο, οι ρίζες αυτής της εμμονής για το ξόρκισμα της αριστείας είναι βαθιές και παλιές και αναζητούνται στις επίμονες προσπάθειες για κατάργηση της βαθμολογίας και αξιολόγησης, που θεωρούνταν ως εισαγωγή του σοσιαλιστικού ιδεώδους στο σχολείο, ως προστασία του παιδιού από την… καπιταλιστική αγριότητα και ως εξασφάλιση μιας όασης δημιουργικής συμμετοχής στο μη… καταναγκαστικό σχολείο.
