Πολλούς κεραυνούς συγκέντρωσε πάνω του ο Ευκλείδης Τσακαλώτος – και δεν παύει να τους μαζεύει – μετά την έκφραση από μέρους του ανησυχίας για το εάν η Ελλάδα μπορεί να επιζήσει “σε αυτήν την Ευρωζώνη“. Δεν ήταν μόνο, δεν ήταν τόσο η αφύπνιση της εισαγγελικής διάθεσης της Αντιπολίτευσης – μαζί και ευρύτατου τμήματος των μήντια – που έσπευσε να θεωρήσει ότι “υπονοείται εκ νέου Grexit“, αλλά και η αίσθηση παγωμένης ανησυχίας της ίδιας της Κυβέρνησης που έσπευσε όχι απλώς να διαψεύσει τα σχετικά δημοσιεύματα και σχόλια (που ωστόσο, συνεχίζονται…), αλλά και να εξηγήσει ότι ήδη απο την εποχή της αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ ζητούμενο ηταν “να υπάρξει συζήτηση για την αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης“.
Ακολούθησε ο άλλος κύκλος συζήτησης, για το πώς “οι Θεσμοί” (δηλαδή η Τρόικα/Κουαρτέτο) απαγόρευσαν στην Ελληνική Κυβέρνηση να αλλάξει την νομοθεσία για την σύνθεση των Διοικητικών Συμβουλίων των τραπεζών – φθάνοντας μέχρι σε απειλή μπλοκαρίσματος της ανακεφαλαιοποίησης. Στην εν λόγω δεύτερη αυτη συζήτηση έμεινε επιμελώς “εκτός” η μόνη ουσιαστική διάσταση, το ότι δηλαδή αποκλείσθηκε/απαγορεύτηκε de facto η συμμετοχή Ελλήνων, έστω και παλαιών μετόχων στην ως άνω ανακεφαλαιοποίηση…
Φόντο, όλου αυτού του γαϊτανιακιού, ήταν η “ανάδυση” των στοιχείων του Προϋπολογισμού για το 2017. Που μας μιλαει για πρωτογενές πλεόνασμα 1,8% του ΑΕΠ (κάποια στιγμή μας “υπόσχονταν” 2%, ωστε να φανεί ότι πετάμε πάνω απο τον στόχο του 1,75% του Μνημονιου-3) καθώς και για ρυθμό ανάπτυξης 2,7% (έναντι -0,3% ή στασιμότητας για φέτος). Ακολούθησε ακόμη πιο ενθουσιώδης πρόβλεψη ανάπτυξης απο το ΔΝΤ, 2,8% για το 2017.
Παραβλέφθηκε, μέσα στην συζήτηση ότι απουσιάζει το άλλο, σημαντικότερο ακόμη, κομμάτι του πάζλ: το Μεσοπρόθεσμο, που αναμένεται από πριν το καλοκαίρι. Αυτή η απουσία, απόλυτα κατανοητή καθώς το καλό μας το Μεσοπρόθεσμο “θα έπρεπε” να ενσωματώσει τον ψιλοπαρανοϊκό στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ όχι μόνον για το 2018 αλλά και για την συνέχεια, μέχρι το 2021, αποσαθρώνει την εσωτερική πειστικότητα και του Προϋπολογισμού 2017. Αλλά και ψιλο-δυναμιτίζει την προς στιγμήν απόπειρα του ΔΝΤ να βγάλει για λίγο την ουρά του έξω από το Ελληνικό Πρόγραμμα με τις ευγενείς προβλέψεις για ανάπτυξη που είδαμε, αλλά και με χρονοτριβή ως προς την καίρια συζήτηση για το μη-βιώσιμο χρέος μας – χρονοτριβή μέχρις ότου ξεμπλέξουν τα δικά τους οι Γερμανοί. Που, ιδιοκτήτες της “Ευρώπης” και των μηχανισμών της Ευρωζώνης, έχουν τώρα τα δικά τους εκλογικά, έχουν ψηφαλάκια να μαζέψουν, οπότε… δεν νοούνται παρεμβολές άλλων προβλημάτων. Μόνο που, ακόμη κι έτσι, το ΔΝΤ δεν μπόρεσε να συμμετάσχει για πολύ στο “απαραίτητο” ψέμα: έρχεται τώρα και διατυπώνει πολύ πιο αρνητική πρόγνωση για το πρωτογενές πλεόνασμα 2018 και εν συνεχεία, άρα… νέο αδιέξοδο!
Εκείνο που είπε, λοιπόν, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος για “αυτήν την Ευρωζώνη” είναι ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Απλώς, επειδή η κραυγή “Ευρώωπη! Ευρώωπη!” οφείλει να ακούγεται χωρίς παρεμβολές, σαν μεσαιωνική ψαλμουδιά, τέτοια πράγματα. .. δεν τα λέμε!
