Χιλιάδες είναι οι πιστοί, αλλά και οι δύσπιστοι, που επιλέγουν κάθε χρόνο να επισκεφθούν το προσκύνημα της Παναγίας στην Κεφαλλονιά, για να αντικρίσουν ένα μοναδικό φαινόμενο, τα φιδάκια της Παναγίας. Στο Ναό της κοιμήσεως της Θεοτόκου, γνωστή και ως Παναγιά η Φιδούσα ή Παναγιά Λαγκουβάρδα, στο χωριό Μαρκόπουλο στο νότιο τμήμα του νησιού, συμβαίνει κάθε χρόνο, από τις 6 έως τις 15 του Αυγούστου, ένα θαυμαστό γεγονός που οι κάτοικοι έχουν συνδέσει με την εικόνα της Παναγίας.
Στην κατάφυτη πλαγιά όπου είναι κτισμένο το χωριό συνέβη πριν πολλά χρόνια ένα θαύμα.
Σύμφωνα με τον θρύλο, οι χωρικοί είδαν ένα θάμνο να καίγεται και οι φλόγες να ανεβαίνουν πολλά μέτρα ψηλά. Το δάσος πήρε φωτιά, σκέφτηκαν. Ανησύχησαν και έτρεξαν να σβήσουν τη φωτιά για να μην καεί και το χωριό. Όταν έφθασαν στο σημείο είδαν το θάμνο εντελώς καμένο και στην ρίζα του βρισκόταν μια εικόνα της Παναγίας, που η φωτιά δεν την άγγιξε.
Οι χωρικοί συγκινημένοι πήραν την εικόνα στα χέρια τους, την προσκύνησαν και χαρούμενοι την κατέβασαν στο χωριό και την τοποθέτησαν στην εκκλησία.
Το επόμενο πρωί πήγαν και οι άλλοι χωρικοί για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας. Όμως η εικόνα έλειπε και δεν βρισκόταν πουθενά.
Κάποιος πήγε στο βουνό και βρήκε την εικόνα στον καμένο θάμνο, την κατέβασε ξανά στο χωριό. Οι κάτοικοι αποφάσισαν να κλειδώσουν την εκκλησία. Όμως τρεις φορές η εικόνα έλειπε και την ξανάβρισκαν στον καμένο θάμνο.
Τότε οι χωρικοί πίστεψαν πως η επιθυμία της Παναγίας είναι να βρίσκεται εκεί και γι’ αυτό έχτισαν μία εκκλησία και έβαλαν μέσα σε ένα ωραίο εικονοστάσι την Παναγία.
Μετά από λίγο καρό χτίστηκε μοναστήρι γυναικών. Οι μοναχές προσεύχονταν καθημερινά στην Παναγία. Ένα πρωί είδαν να πλησιάζουν πειρατές και να ανηφορίζουν στο μοναστήρι με σκοπό να το λεηλατήσουν. Τότε οι μοναχές φοβήθηκαν και ζήτησαν την προστασία της Παναγίας. Κι αυτή έκανε το θαύμα της.
Φίδια κύκλωσαν το μοναστήρι κι όταν πήγαν οι πειρατές φοβήθηκαν κι έφυγαν. Οι μοναχές σώθηκαν και ευχαρίστησαν την Παναγία. Από τότε κάθε χρόνο εμφανίζονται τα μικρά φιδάκια.
Κανείς από τους ειδικούς που έχουν εξετάσει τα φιδάκια δεν μπορεί να τα κατατάξει σε κάποιο από τα γνωστά είδη. Είναι γκρίζα, λεπτά και το μήκος τους δεν ξεπερνά το ένα μέτρο. Το δέρμα τους είναι βελούδινο και στο κεφάλι, όπως και την άκρη της γλώσσας τους, σχηματίζεται ένας μικρός σταυρός.
Όπως είναι ευρύτερα γνωστό τα φιδάκια θεωρούνται θαυματουργά και ακίνδυνα, γι’ αυτό και οι πιστοί τα αγγίζουν χωρίς φόβο. Άλλωστε αποτελούν και έναν από τους κυριότερους λόγους που κάποιος επισκέπτεται το Δεκαπενταύγουστο το νησί των Επτανήσων.
