Ο διάλογος που είχε τον Μάιο του 2015 με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο Γιάννης Βαρουφάκης και τον οποίο αποκαλύπτει τώρα, είναι μία ακόμα ισχυρή ένδειξη για τους πραγματικούς στόχους σε βάρος της χώρα μας , του Γερμανού υπουργού Οικονομικών. Πρωτίστως αποδεικνύει ότι η Ελλάδα δεν εκβιάζεται με το Μνημόνιο αλλά με το …ευρώ! Το Βερολίνο το εθνικό μας νόμισμα, το νόμισμα της Ευρώπης, ως εργαλείο εκβιασμού.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστέψουμε τα όσα φαίνεται ότι είπε, ο Β. Σόιμπλε στον τότε Έλληνα υπουργό Οικονομικών. Όχι γιατί δεν αναφέρει τα ακριβή στοιχεία του διαλόγου ο κ. Βαρουφάκης αλλά γιατί ο Σόιμπλε χρησιμοποιεί αλήθειες και ψέματα συγχρόνως. Φαίνεται η προσπάθεια του Γερμανού υπουργού να οδηγήσει τον Έλληνα συνομιλητή του να αποδεχθεί το Grexit. Την ίδια προσπάθεια που είχε κάνει με τον Ε. Βενιζέλο, την ίδια προσπάθεια που ουσιαστικά συνεχίζει έως σήμερα. Χρησιμοποιεί κάθε μέσον, δέχεται ακόμα και ότι η Μέρκελ “δεν ξέρει τι κάνει” (πως μπορεί να είναι πιστευτό ότι λέει αλήθεια σε ένα άνθρωπο τον Βαρουφάκη τον οποίο δεν συμπαθεί και δεν εμπιστεύεται), ενώ ταυτόχρονα συμφωνεί ότι δεν έχει την άδεια της καγκελαρίου να κάνει οποιαδήποτε συμφωνία. Συμφωνεί επίσης ότι το Μνημόνιο δεν βοηθάει την Ελλάδα να αναπτυχθεί. «Το μνημόνιο είναι κακό για το λαό σας. Δεν θα σας αφήσει να ανακάμψετε. Δε βοηθάει την ανάπτυξη. Γι’ αυτό χρειάζεστε το δημοψήφισμα. Για να γίνει αυτό ξεκάθαρο» φαίνεται να έχει πει στον Βαρουφάκη.
Αλλά ο όρος του είναι: Η΄ Μνημόνιο ή δραχμή.
Ο διάλογος αποδεικνύει ότι ο κ. Σόιμπλε εκβιάζει. Δεν θέλει να βρεθεί λύση, δεν τον ενδιαφέρουν τα στοιχεία ή οι λεπτομέρειες ή οι μεταρρυθμίσεις που τώρα επικαλείται. Τον ενδιαφέρει να “νικήσει”. Να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ (δήθεν για ένα χρόνο) και συγχρόνως να τρομοκρατήσει την ελληνική κυβέρνηση ώστε να αποδεχθεί τους όρους του χωρίς καμία αντίρρηση.
Το πόσο υποκριτικά και αντιπαραγωγικά είναι τα όσα ακόμα και σήμερα συζητιούνται στις διαβουλεύσεις με τους δανειστές, φαίνεται από τη “διαβεβαίωση” που δίνει ο Σόϊμπλε στον Βαρουφάκη για χρηματοδότηση “Αν οι Έλληνες χρειάζονται έξι μήνες καιρό για να πάρουν την απόφασή τους (σ.σ. για το ευρώ) μετά από σοβαρό διάλογο και σκέψη, κανένα πρόβλημα. Θα σας χρηματοδοτήσουμε πλήρως για έξι μήνες». Άρα δεν υπήρχε πρόβλημα χρηματοδότησης, αλλά θέμα υποταγής.
