Παρά τους «πολεμικούς» χαρακτηρισμούς που συνθέτουν το κυβερνητικό αφήγημα για όσα συμβαίνουν σε χερσαία και θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα, αυτό που συμβαίνει ούτε «ασύμμετρη απειλή» είναι, ούτε «πόλεμος», ούτε «εισβολή». Πόλεμος έγινε το ’40, εισβολή στην Κύπρο το ’74. Έτσι, για να μη χάνουν οι λέξεις το νόημά τους -πολλώ δε μάλλον που τώρα, τόσο στα ανοιχτά των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου όσο και στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο, συνωθούνται με την άσβεστη ελπίδα πως θα περάσουν στην Ευρώπη πρόσφυγες και μετανάστες και όχι κομάντο του τουρκικού στρατού.
Σε κάθε περίπτωση, ουδείς υποστηρίζει ότι αυτό που συμβαίνει δεν είναι σοβαρό ή πως μπορεί η Ελλάδα να ανοίξει τα σύνορά της αβασάνιστα, άκριτα και, κυρίως, χωρίς προετοιμασία. Όμως, από την αυτονόητη επιδίωξη ενός κράτους να προστατεύσει τα σύνορά του ως την καταπάτηση του διεθνούς Δικαίου και των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η απόσταση είναι μεγάλη. Και, όπως αποδείχθηκε όλες τις προηγούμενες ημέρες, αλλά και χθες, τόσο στην Αθήνα όσο και στις Βρυξέλλες βάζουν πολύ νερό στο κρασί τους.
Η κυβέρνηση παραβίασε το διεθνές Δίκαιο αναστέλλοντας τις αιτήσεις ασύλου. Επίσης, αδιάψευστα βίντεο φανερώνουν επικίνδυνα «push backs» του ελληνικού Λιμενικού ανοιχτά της Λέσβου, έξω από κάθε όριο όχι απλώς της νομιμότητας, αλλά κυρίως της ανθρωπιάς. Και, παραλλήλως, άνθρωποι που κατάφεραν να εισέλθουν παράνομα στα ελληνικά εδάφη θα περάσουν χωρίς αναστολή 4 χρόνια από τη ζωή τους στις ελληνικές φυλακές και θα χρωστούν και στο ελληνικό κράτος 10.000 ευρώ -κάτι προφανώς απάνθρωπο.
Όλα τα παραπάνω δεν τα είδαν χθες οι επικεφαλής των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε. Και, φυσικά, η απόλυτη εργαλειοποίηση των προσφύγων και μεταναστών από τον Ερντογάν δεν έκανε κανέναν από τους κοινοτικούς αξιωματούχους να σκεφτεί μήπως η Ε.Ε. οφείλει να αλλάξει προσφυγική πολιτική. Γιατί, μην ξεχνάμε: ο Ερντογάν απειλεί επειδή η Ευρώπη των 350 εκατομμυρίων ανθρώπων διστάζει να πάρει 3 εκατομμύρια πρόσφυγες και να τους διανείμει σε όλες της χώρες-μέλη της.
Ως εκ τούτου, χθες ακούστηκαν οι κλασικές παραινέσεις και καταγγελίες προς την Τουρκία, επιδοκιμάστηκε στην πράξη το κλείσιμο των συνόρων και η Ελλάδα πήρε και ένα «φιλοδώρημα» της τάξης των 700 εκατομμυρίων ευρώ για να γίνει ένα αξιοπρεπές «buffer zone» προσφύγων και μεταναστών στις εσχατιές της Ευρώπης. Τί διαφορετικό θα έκανε, άραγε, ο Όρμπαν;
