Ο Νίκος Παρασκευόπουλος στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Kontra

Ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Kontra και στον Γιώργο Μελιγγώνη.

Η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ δεν συνδέθηκε, και δεν υπάρχει καμμία απόδειξη, με οποιαδήποτε περίπτωση υποτροπής ή απόδρασης .Γιατί και αυτό λεγόταν. Ότι η κατάργηση αυτή θα δημιουργήσει συνθήκες τέτοιες ώστε να είναι πιο εύκολη η απόδραση από τις φυλακές. Αυτό δεν συνέβη. Θα έλεγα μάλιστα ότι τα τελευταία χρόνια στις ελληνικές φυλακές είχαμε την πιο ήσυχη περίοδο της ιστορίας τους. Και δεν είχαμε καμμία μεγάλη εξέγερση. Δεν είχαμε ένα φαινόμενο αποδράσεων. Ελάχιστες περιπτώσεις είχαμε, και αυτές από φυλακές οι οποίες η πολιτεία έχει την ευθύνη.

Αναλαμβάνει ένα ρίσκο, όπως είναι οι αγροτικές φυλακές που δεν έχουν τον ίδιο τρόπο φύλαξης. Εκεί η κοινωνία έχει πει ότι εγώ εμπιστεύομαι ότι κάποιοι άνθρωποι δεν θα αποδράσουν και τους φυλάσσει μεν, αλλά δεν τους φυλάσσει με έναν τρόπο ο οποίος να είναι πιο περιοριστικός μέσα σε τέσσερις τοίχους. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είχαμε κανένα φαινόμενο το οποίο να δείχνει ότι η κατάργηση αυτών των φυλακών επέδρασσε. Αντίθετα βελτίωσε αυτά που συνιστούν τον όρο της ομαλής επανένταξης όσων κάποια στιγμή βγαίνουν από τη φυλακή. Γιατί όλοι όσοι δεν έχουν ισόβια βγαίνουν κάποια στιγμή. Και το θέμα είναι να βγουν σε μία τέτοια κατάσταση ώστε να είναι κοινωνικοί.

Είναι λύση η κατασκευή περισσότερων φυλακών θεωρητικά. Αλλά αν το σκεφτούμε λίγο πιο ήρεμα θα αναλογιστούμε πόσα εκατομμύρια χρειάζονται για να χτιστεί μία φυλακή. Θα αναλογιστούμε πόσος πληθυσμός χρειάζεται για να στηθεί μία φυλακή. Φανταστείτε ότι οι κρατούμενοι δουλεύουν σε 3 ή σε 4 βάρδιες. Και χρειάζεται ένας μεγάλος αριθμός φυλάκων, ένας μεγάλος αριθμός προσωπικού. Όχι μόνο για την ίδια τη διαδικασία της φύλαξης αλλά και για όλη την υποδομή της φυλακής.
Για να δημιουργηθεί μία καινούρια φυλακή είναι πάρα πολύ δύσκολο οικονομικά και ήταν πάρα πολύ δύσκολο στη χώρα μας στην περίοδο της κρίσης.

Φανταστείτε ότι την περίοδο που ήμουν υπουργός είχαμε πτέρυγες της φυλακής οι οποίες δεν είχαν τεθεί σε λειτουργία, διότι δεν υπήρχε οικονομική δυνατότητα και δεν υπήρχε το προσωπικό για να υποστηριχθεί η λειτουργία
Θεωρητικά καλό εμφανίζεται να έχουμε περισσότερες φυλακές, αλλά οικονομικά είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο και θέλει πολύ χρόνο για να επιτευχθεί.

Συμφωνώ με το επιχείρημα ότι η νομοθεσία η οποία ισχύει τώρα είναι πρόσκαιρη. Έτσι είναι. Αυτό το οποίο χρειαζόμαστε είναι μία νομοθεσία πάγια, σταθερή, με προσγειωμένους χρόνους απόλυσης, με προσγειωμένους χρόνους διάρκειας των ποινών, η οποία  να ισχύει διαρκώς και να μην έχουμε τα αποσυμφορητικά νομοθετήματα, τα οποία είναι εξ ορισμού περιστασιακά και πρόσκαιρα.

Ο δημοσιογράφος Γιώργος Μελιγγώνης ρώτησε τον πρώην υπουργό για τις άδειες του φυλακισμένου μέλους της 17 Νοέμβρη Δημήτρη Κουφοντίνα.

Η πολιτεία δεν εκδικείται. Η πολιτεία θέλει, και η ποινή ακόμα να είναι μέσα σε ένα πλαίσιο πολιτισμού και ανθρωπισμού. Και η κράτηση ενός ανθρώπου μέσα σε ένα κελί για όλη του τη ζωή είναι κάτι το οποίο μπορεί να είναι σύμφωνα με τη λογική ενός δολοφόνου, γιατί ο δολοφόνος, αυτός που εν ψυχρό μπορεί να δολοφονήσει έναν άνθρωπο τον θεωρεί τον άλλον σαν μηδενικό. Και αυτό του καταστρέφει τη ζωή του. Αυτή την λογική δεν την έχει η πολιτεία.

Η Πολιτεία λέει ότι από την ώρα που ο άλλος είναι άνθρωπος εγώ θα έχω κάποια όρια στην τιμωρία και θα του επιβάλω την τιμωρία η οποία είναι απαραίτητη προκειμένου να μην έχω μια επανάληψη, ένα φαινόμενο που αυτό να εκδηλώσει μια επιθετικότητα στη συνέχεια, αλλά δεν θα του φερθώ με τον τρόπο που φέρθηκε εκείνος, γιατί τότε θα έχουμε να κάνουμε με ένα φαινόμενο κοινωνικού βαρβαρισμού. Δεν το θέλει αυτό η Πολιτεία. Αυτό το οποίο προβλέπεται είναι ότι μετά από την έκτιση ενός μεγάλου μέρους της κράτησης, χωρίς άδειες,  επιτρέπεται σε κάποιον να βγει προκειμένου ν αισθανθεί κάπως άνθρωπος. Η παραμονή μέσα είναι για τον άνθρωπο πολύ αφύσικη.

Ο Γιώργος Μελιγγώνης τόνισε, αναφερόμενος στις άδειες του Δημήτρη Κουφοντίνα, ότι και οι 11 φόνοι δεν είναι ανθρώπινο. Οι 11 φορές ισόβια είναι 11 φορές ισόβια. Σε τέτοια θέματα δεν μπορεί να ισχύσει η ρήση του Καραμανλή για τους χουντικούς που είχε πει πως «όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια»; Ρώτησε ο δημοσιογράφος.

Αυτό δεν αποκλείεται, απάντησε ο υπουργός. Ο θεσμός της άδειας δεν σημαίνει ότι τα ισόβια δεν παραμένουν ισόβια. Επομένως ισχύει αυτό. Όντως, ορισμένες περιπτώσεις είναι πάρα πολύ βαριές. Οι 11 δολοφονίες – αύριο μπορεί να εμφανιστεί και κάποιο άλλο φαινόμενο βασανισμών κλπ – είναι αποκρουστικές. Η κοινωνία πρέπει να δείξει την αποδοκιμασία της. Πρέπει να βάλει το ανώτατο όριο είδους ποινής, αλλά όχι να χάσει τον πολιτισμό της. Και η συγκεκριμένη νομοθεσία για τις άδειες δεν είναι έργο της σημερινής κυβέρνησης. Πολλές φορές άκουσα να εμφανίζεται ότι η σημερινή κυβέρνηση τους δίνει άδειες κλπ κλπ. Ισχύει από τις αρχές της δεκαετίας του 90.

Και αν δεν κάνω λάθος, επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας. Έκτοτε υπάρχει ο θεσμός των αδειών. Όσοι παρακολουθούν και ερευνούν το φαινόμενο είναι ευχαριστημένοι. Δηλαδή θεωρούν ότι ακόμα και αν έχουμε κάποια μικρά ποσοστά μη επιστροφής, δηλαδή ουσιαστικά απόδρασης, και πάλι έχουμε κέρδος γιατί η στρατηγική κοινωνικοποίηση των ανθρώπων που έρχεται με την άδεια τους κάνει, όταν βγαίνουν από τη φυλακή, να είναι πιο ήρεμοι, πιο κοινωνικοί, και έτσι να μην έχουμε απαραίτητα πολλαπλασιασμό της εγκληματικότητας.

Αυτό που είπα έχει παρεξηγηθεί πολλές φορές. Μία νομοθεσία πρέπει να προβλέπει ένα σύστημα ποινών και απολύσεων το οποίο να είναι πάγιο. Όχι να έχει προβληματικές συνθήκες κράτησης και επειδή δεν μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση και επειδή έχει συνθήκες οι οποίες είναι συνθήκες κακομεταχείρισης, λόγω των συνθηκών, να προβλέπει διαρκώς διαφορετικούς συντομότερους χρόνους απόλυσης. Χρειαζόμαστε ένα προσγειωμένο σύστημα, με χαμηλότερα ύψη απειλούμενων ποινών από αυτά τα οποία έχουμε σήμερα, γιατί οι απειλούμενες ποινές στη χώρα μας είναι πολύ βαριές. Ίσως είναι οι βαρύτερες στην Ευρώπη. Και ο αριθμός των ισοβιτών που έχουμε στη χώρα μας είναι ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη.

Θέλουμε ένα σύστημα το οποίο να έχει χαμηλότερες απειλούμενες ποινές, και να έχει ένα πιο σταθερό σύστημα απολύσεων, και όχι αυτό που έχουμε σήμερα, το οποίο είναι το ανάποδο. Όταν το αποκτήσουμε αυτό, και θα το αποκτήσουμε σύντομα, γιατί εκκρεμεί η ψήφιση του νέου ποινικού κώδικα, τότε βεβαίως δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν έκτακτες απόσυμφορητικές ρυθμίσεις. Αυτό είπα τότε, αυτό επαναλαμβάνω και τώρα.

Η προσπάθεια της καταπολέμησης της διαφθοράς δεν θα αρχίσει τώρα. Από την αρχή της θητείας αυτής της κυβέρνησης έχουμε κάνει σοβαρά βήματα καταπολέμησης της διαφθοράς, τα οποία έχουν φανεί και από το έργο της Βουλής, αφού έχουμε τη λειτουργία προανακριτικών επιτροπών και για τα εξοπλιστικά, ας μην πούμε ονόματα, και για τη NOVARTIS οι οποίες φαίνεται ότι θα οδηγήσουν σε μια οφθαλμοφανή συνέχεια σε ένα χρονικό διάστημα. Η δικαιοσύνη έχει κάποιους χρόνους, έχει ένα φορτίο υποθέσεων. Δεν μπορεί να παραβιάζει προτεραιότητες.

Αν μία υπόθεση σοβαρότητας προϋπάρχει, πρέπει πρώτα να τελειώσει εκείνη για να πιάσει μια αργότερα. Πιστεύω όμως ότι ο αριθμός των σοβαρών υποθέσεων που βρίσκεται τώρα στα χέρια της δικαιοσύνης γρήγορα θα αρχίσει να δείχνει αποτελέσματα τα οποία θα είναι οφθαλμοφανή, χειροπιαστά. Γιατί πήγαν στη δικαιοσύνη υποθέσεις, πέρασε ένας χρόνος προδικασίας, προετοιμασίας, κλπ, και τώρα πια θα αρχίσουμε να φτάνουμε σε κλήσεις κατηγορουμένων για απολογία και σε δίκες και αυτά θα είναι φαινόμενα χειροπιαστά και πολύ φανερά στον κόσμο.

Ένταση υπήρξε σε ορισμένες περιπτώσεις. Σε μεγάλο βαθμό νομίζω όμως οφειλόταν σε θέματα τα οποία δεν ήταν πραγματικά. Υπήρχε μία πολεμική κατά της κυβέρνησης αυτής, ότι δεν σέβεται την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Αυτό δεν είναι σωστό. Δεν ξέρω καμμία περίπτωση, ούτε φάνηκε καμμία περίπτωση, όπου ένας οποιοσδήποτε κυβερνητικός παράγων να πήρε ένα τηλέφωνο ή να άσκησε οποιαδήποτε πίεση σε κάποιον δικαστικό λειτουργό.

Πιστεύω ότι οι δικαστικοί λειτουργοί, πραγματικά απονέμουν ανεξάρτητη δικαιοσύνη αυτή τη στιγμή και το γνωρίζουν πολύ καλά, και το αναγνωρίζουν πολύ καλά. Βεβαίως έχουμε δει σε ορισμένες περιπτώσεις ένα συνδικαλιστικό τους όργανο συχνά να έχει ανακοινώσεις οι οποίες ασκούν οξεία κριτική στην κυβέρνηση. Θα έλεγα ότι η οξεία κριτική είναι ένα αγαθό της δημοκρατίας. Ας την ασκούν. Εμείς διαβάζουμε αυτά τα οποία γράφουν, και διαβάζουμε και αυτά που λέει η αντιπολίτευσή τους και είμαστε σε θέση να κρίνουμε αν κάτι είναι ουσιαστικό ή δεν είναι. Η κυβέρνηση έκανε κάποιες παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη.

Έκανε αυτές τις οποίες το Σύνταγμα της επιβάλει να κάνει τις επιλογές των ανωτάτων δικαστών. Το Σύνταγμα δίνει κάποιες αρμοδιότητες στην κυβέρνηση και στον υπουργό Δικαιοσύνης. Και δίνει κάποιες δευτερεύουσες δυνατότητες παρέμβασης της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη. Αυτές τις άσκησε διότι όφειλε να εφαρμόζει το Σύνταγμά, το οποίο προβλέπει σημεία διασταύρωσης. Το Σύνταγμά μας είναι σοφό. Πρέπει να υπάρχει μία διασταύρωση των λειτουργιών, και να μην είναι απολύτως ξένες η μία προς την άλλη, γιατί όλες οι εξουσίες απονέμονται εν ονόματι του λαού και αυτή η συνοχή πρέπει να φαίνεται.