Σα να μην έφταναν, για τη σημερινή Ευρώπη, οι απροσδιόριστες συνέπειες, από την οικονομική κρίση , ή η χαοτική κατάσταση που προκαλούν τα προσφυγικά κύματα, έρχεται να «αποτελειώσει» το ήδη ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ο κίνδυνος του Brexit.
Ενας κίνδυνος, που κάθε άλλο παρά απομακρύνθηκε, μετά τη συμφωνία, που με «χίλια ζόρια» επιτεύχθηκε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής.
Τα δύσκολα, όμως, αρχίζουν από δω και πέρα, καθώς, παρά τις ουσιαστικές παραχωρήσεις της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, διατηρείται το αρνητικό κλίμα, στο Λονδίνο.
Ο κος. Κάμερον, καλείται κατ` αρχήν να πείσει τους υπουργούς του, αφού, τουλάχιστον έξη απ` αυτούς, σύμφωνα με όσα μεταδίδονται από τη βρετανική πρωτεύουσα, εξακολουθούν να τάσσονται υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ενωση και ετοιμάζονται, μάλιστα, για καμπάνια υπέρ του ΟΧΙ, στο δημοψήφισμα, που θα διεξαχθεί τον προσεχή Ιούνιο. Μαζί τους και ο εξαιρετικά δημοφιλής δήμαρχος Λονδίνου, Μπόρις Τζόνσον, που τυχαίνει να είναι και εξέχων παράγοντας του Συντηρητικού Κόμματος. Η κατάσταση αυτή, στο εσωτερικό του κόμματος του, υποχρεώνει και τον ίδιο τον Βρετανό πρωθυπουργό, να τηρεί πιο προσεκτική στάση.
Προφανώς και θα ταχθεί υπέρ της παραμονής της χώρας του, στην ευρωπαϊκή «οικογένεια», τιμώντας τη συμφωνία με τους άλλους ηγέτες, αλλά, όπως και ο ίδιος διευκρίνισε, δεν πρόκειται να υιοθετήσει δραματικούς τόνους, ούτε να προσδώσει διλημματικό χαρακτήρα, στην επιλογή των Βρετανών πολιτών.
Αλλά, ακόμη και αν ξεπεραστούν τα εμπόδια και προκύψει θετικό αποτέλεσμα, οι όροι της παραμονής της Μεγάλης Βρετανίας, σύμφωνα με το πλαίσιο που συμφωνήθηκε την περασμένη εβδομάδα, θα ανοίξουν τους «ασκούς του Αιόλου». Καθώς η σειρά εξαιρέσεων, από το κοινοτικό κεκτημένο, που προβλέπονται για τη Μεγάλη Βρετανία, αναιρούν, σε μεγάλο βαθμό, τη θεσμική αρχιτεκτονική που διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια και τη συνακόλουθη προοπτική εμβάθυνσης, του ενωσιακού οικοδομήματος.
Τι θα εμποδίσει, άραγε, άλλες χώρες, όπως η Πολωνία (με ανάλογο, μάλιστα, πληθυσμιακό μέγεθος) να ζητήσουν ανάλογες εξαιρέσεις; Αλλά και οι υπόλοιπες χώρες-μέλη, που δε θα θελήσουν ή δε θα μπορούν, είναι λογικό να νιώθουν ως «μέλη δεύτερης κατηγορίας», όπως εύστοχα επισήμανε και ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτό, πέραν των άλλων, θα βαθύνει και το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου, για να μην αναφερθούμε στην, ήδη κακοπαθημένη, έννοια της αλληλεγγύης…
