Προφανώς πιεσμένος από την επικαιρότητα, την κακοφωνία εφ’ όλης της ύλης μεταξύ των υπουργών, αλλά και την ακρίβεια που ροκανίζει το εισόδημα όλων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προέβη την περασμένη εβδομάδα σε μία αιφνίδια ανακοίνωση, που περισσότερο θυμίζει κίνηση απελπισίας -κι αυτό παρά το πολιτικό προβάδισμα που συνεχίζει να απολαμβάνει: ο πρωθυπουργός, λοιπόν, θέλοντας να δώσει κάτι για να… πιαστούν στους πολίτες που προσπαθούν απελπισμένοι να ζεστάνουν το σπίτι τους, να γεμίσουν το ψυγείο και το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου τους και να πληρώσουν το ρεύμα, προανήγγειλε μία «γενναία» αύξηση του κατώτατου μισθού -την δεύτερη μέσα σε έναν χρόνο.
Εξήγγειλε, επίσης, ότι αυτή θα είναι σημαντικά μεγαλύτερη από την αύξηση του 2% που ισχύει από την Πρωτοχρονιά και θα τεθεί σε ισχύ από την Πρωτομαγιά.
Αυτό, λοιπόν, το χρονοδιάγραμμα που παρουσίασε ο πρωθυπουργός, φέρνει στο νου την περίφημη απάντηση του διαπρεπούς οικονομολόγου Τζον Μέιναρντ Κέινς, κάθε φορά που έπρεπε να αποδομήσει την κριτική που γινόταν στη θεωρία του, σύμφωνα με την οποία ο «κεϋνσιανισμός» μακροπρόθεσμα δημιουργεί χρέη και ελλείμματα. «Μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί», υποστήριζε, θέλοντας να εξηγήσει όχι ότι είναι καλό πράγμα να δημιουργεί κανείς χρέη ή να διευρύνει τα ελλείμματα, αλλά πως οι οικονομολόγοι και οι ασκούντες δημόσιες πολιτικές θα πρέπει να υπολογίζουν όχι μόνο τα νούμερα και τα μακροπρόθεσμα μεγέθη, αλλά και τις ζωές των ανθρώπων.
Από τώρα, λοιπόν, που κάνετε την τιμή στον υποφαινόμενο να διαβάζετε τούτες τις γραμμές, ως τον Μάιο που θα τεθεί σε ισχύ ο νέος κατώτατος μισθός -ο οποίος αναμένεται να είναι από 30 έως 47 ευρώ υψηλότερος- μας χωρίζουν 4,5 μήνες.
Πρόκειται για 4,5 μήνες με τις μεγαλύτερες απαιτήσεις σε έξοδα θέρμανσης και ενέργειας, αλλά και με το κύμα ακρίβειας και ανατιμήσεων να κορυφώνεται, όπως λένε όσοι δραστηριοποιούνται στην εφοδιαστική αλυσίδα και στην αγορά. Με άλλα λόγια, η αύξηση του κατώτατου μισθού, που θα φτάσει στο πορτοφόλι των 650.000 εργαζομένων που αμείβονται μ’ αυτόν στις αρχές Ιουνίου, θα έρθει πολύ αργά και ενόσω τα προβλήματα στη ζωή τους θα έχουν κορυφωθεί.
Και κάπως έτσι, ο προβληματισμός του Κέινς θα καταστεί εκ νέου επίκαιρος, καθώς τα προβλήματα είναι τόσο βαθιά και ο χρόνος από τώρα ως την 1 η Ιουνίου είναι τόσο συμπυκνωμένος, ώστε πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις για να ισχύει αυτό το περίφημο «μακροπρόθεσμα» του διαπρεπούς οικονομολόγου.
