Του Νίκου Ανδρουλάκη από την Κυριακάτικη Kontranews
H συμπεριφορά της Τουρκίας και η επιμονή της στην παραβατική συμπεριφορά στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και στην ευρύτερη γειτονιά, είναι μια συνεπής στρατηγική από την πλευρά της Άγκυρας.
Πέρα από την έσχατη δραστηριότητα της στην Ανατολική Μεσόγειο παραβιάζοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα δύο κρατών-μελών, της Ελλάδας και της Κύπρου, η Άγκυρα έχει δώσει αρκετά δείγματα γραφής στην ευρύτερη περιοχή, με την παράνομη εισβολή στη Συρία, την άμεση εμπλοκή στον εμφύλιο στη Λιβύη, την εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου και του προσφυγικού ζητήματος ώστε να κεφαλαιοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερα γεωπολιτικά οφέλη, ενώ δεν δίστασε ούτε μπροστά στην Ιστορία, μετατρέποντας την Αγία Σοφία, ένα μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς με τεράστια σημασία για την ορθοδοξία και τον ελληνισμό, σε τζαμί.
Όλα αυτά υποστηρίζουν την εμμονή του κ. Ερντογάν σε μια πολιτική συνεπούς, ξεδιάντροπης παραβατικότητας και τελικά σε μια πολιτική τετελεσμένων η οποία δρα διαλυτικά σε κάθε προσπάθεια επίλυσης των θεμάτων στην περιοχή, υπονομεύοντας όποιες κινήσεις ανάκτησης εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών.
Στον ίδιο τόνο, η Τουρκία πίσω από έναν τάχα διπλωματικό μανδύα μετριοπάθειας, προσποιείται ότι είναι έτοιμη για διάλογο άνευ όρων και αποκλιμάκωση, όπως τόνισε την περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, σε συζήτηση με τους Ευρωβουλευτές της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων. Εκεί ακούστηκαν ξανά κατηγορίες κατά της Ελλάδας και της Κύπρου ότι ο διπλωματικός αποκλεισμός που επιχειρούν, δεν αφήνει άλλο περιθώριο στην Άγκυρα.
Φυσικά και ο κ. Τσαβούσογλου αποσιώπησε τις καθημερινές εμπρηστικές δηλώσεις κατά της Ελλάδας και της Κύπρου από σχεδόν το σύνολο του Τουρκικού πολιτικού συστήματος, ενώ εκείνος κατηγόρησε την Ελλάδα για παραβίαση της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών και παρενόχληση της «τουρκικής» όπως την αποκάλεσε, μειονότητας στη Θράκη. Υποστήριξε ακόμη, ότι το Τουρκολιβυκό σύμφωνο απλά θωράκιζε τα δικαιώματα της γείτονος στην περιοχή, χαρακτηρίζοντας αρνητικά και την συνδρομή της Γαλλίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ το Σύμφωνο μεταξύ Ελλάδας – Αιγύπτου, υπονόμευσε και δυναμίτισε τις προσπάθειες για διάλογο.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες την ερχόμενη εβδομάδα θα εξετάσουν τη άτολμη λίστα κυρώσεων που θα προωθηθεί από το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων και αφορά σε αυτή τη φάση την διεύρυνση του καταλόγου προσώπων που εμπλέκονται στις παράνομες ενέργειες. Παράλληλα, θα απαγορεύεται στα πλοία που συμμετέχουν σε όλη την επιχείρηση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, να ελλιμενίζονται στα ευρωπαϊκά λιμάνια ή να προμηθεύονται από ευρωπαϊκές εταιρείες.
Αυτός σε καμία περίπτωση δεν είναι ένας κατάλογος που πρέπει να μας ικανοποιεί, είναι αδύναμος και δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Ένα εκτεταμένο εμπάργκο όπλων στην Τουρκία, δεν είναι εμπόδιο στην αποκλιμάκωση της έντασης στην περιοχή, ούτε εχθρική ενέργεια της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία. Είναι μια απόφαση που οφείλουν να λάβουν τα κράτη-μέλη, εάν δεν θέλουν να αντιμετωπίζουν το θέμα με δύο μέτρα και δύο σταθμά, όπως έπραξαν και πέρυσι στην Σύνοδο του Οκτωβρίου για την παράνομη εισβολή στη Συρία.
Η τροπολογία μου που καταθέσαμε με τους Σοσιαλιστές, πέρασε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου με σαρωτική πλειοψηφία 524 ψήφων και δίνει κατεύθυνση στον Ύπατο Εκπρόσωπο της ΕΕ, Τζοζέπ Μπορέλ, ο οποίος τώρα θα πρέπει να οδηγήσει τα κράτη-μέλη σε μια συμφωνία για εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία. Πρέπει να σταματήσουν να φοβούνται οι Έλληνες πολίτες αλλά και ο κάθε Ευρωπαίος πολίτης, ότι όπλα που πωλούν τα κράτη-μέλη στην Τουρκία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον τους.
Αυτό το δίκαιο αίτημα είναι το πρώτο βήμα σε μια συζήτηση που πρέπει να ανοίξει και είναι ανάγκη η ελληνική κυβέρνηση να βάλει στην ατζέντα τη νέα ειδική σχέση με την Τουρκία, αναγνωρίζοντας ότι η Ευρωπαϊκή προοπτική είναι ουτοπία.
Η αποκλιμάκωση θα πρέπει να φέρει έναν ουσιαστικό διάλογο, ώστε αυτή η ειδική σχέση να δομηθεί με οικονομικά οφέλη μεν στην Τουρκία, αναγνωρίζοντας ότι η χώρα είναι σημαντικός εταίρος για την Ένωση, αλλά όχι χωρίς όρους. Είναι ζητούμενο για την Ελλάδα να καταφέρει να ενσωματώσει συγκεκριμένες, αυτόματες ρήτρες κυρώσεων, οι οποίες δεν θα απαιτούν νέες Ευρωπαϊκές αποφάσεις, όταν η Τουρκία παρανομεί. Η πολυπόθητη για την Άγκυρα αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης του 1995, καθώς είναι σαφές ότι στο σημερινό ραγδαίως μεταβαλλόμενο παγκόσμιο οικονομικό και εμπορικό περιβάλλον είναι ανεπαρκής, θα πρέπει να συνοδεύεται από προαπαιτούμενα, σχετικά με τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων γειτονικών χωρών πέρα από την Ελλάδα και την Κύπρο στο εξωτερικό, αλλά και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εξωτερικό.
Mια διαφορά υπάρχει στο τραπέζι για εμάς και είναι η από κοινού χάραξη των θαλασσίων ζωνών, η οποία σε κάαθε περίπτωση πρέπει να γίνει βάσει του Διεθνούς Δικαίου και όχι «α λα Τούρκα». Σε αυτό πρέπει να πρωταγωνιστήσει με ενιαία στρατηγική και χωρίς ρωγμές η Ευρωπαϊκή Ένωση.
* Ευρωβουλευτής του Κινήματος Αλλαγής
