Ο κ. Παπαδημούλης ζητάει και τα… ρέστα από τους δανειστές για το χρέος!

Ποσά διαβάζουμε καθημερινώς για εσωτερική κατανάλωση, αλλά «πέρα… βρέχει»! Διαβάσαμε, για παράδειγμα, τις παρεμβάσεις των ευρωβουλευτών κ.κ. Δημήτρη Παπαδημούλη (του ΣΥΡΙΖΑ) και Νότη Μαριά (Ανεξάρτητος) στη συζήτηση για τη μακροοικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, την οποία παρουσίασε στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο επίτροπος Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης Πιέρ Μοσκοβισί.

Ο κ. Παπαδημούλης, υπενθύμισε, μεταξύ άλλων, στον κ. Μοσκοβισί ότι «πρέπει κι εσείς οι δανειστές να τηρήσετε τη συμφωνία για την ελάφρυνση του χρέους, όχι μόνο για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα, αλλά και για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί στο Eurogroup της 24ης Μαΐου». Και υπενθυμίζουμε μερικά «οικεία κακά», και για τον κ. Παπαδημούλη, που συμφωνήθηκαν για το χρέος σε αυτό το Eurogroup:

«Η πιθανή ελάφρυνση του χρέους θα εφαρμοστεί μετά το τέλος του προγράμματος στα μέσα του 2018 και ο τρόπος θα αποφασιστεί από το Eurogroup και με βάση την αναθεωρημένη Ανάλυση Βιωσιμότητας του Χρέους και σε συνεργασία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, υπό την αίρεση της πλήρους εφαρμογής του προγράμματος. Το Eurogroup παραμένει έτοιμο, όπως συμβαίνει σταθερά, να στηρίξει την ολοκλήρωση μελλοντικών αξιολογήσεων βάσει του πακέτου μέτρων που συμφωνήθηκαν σήμερα, συμπεριλαμβανομένου του προληπτικού μηχανισμού. Το Eurogroup επαναλαμβάνει ότι η εφαρμογή του προγράμματος, καθώς και των στόχων, θα εξετάζονται σε σταθερά χρονικά διαστήματα με βάση τα στοιχεία που θα παρέχουν οι θεσμοί».

Δηλαδή, με λίγα λόγια, οι δανειστές στο Eurogroup ζήτησαν, ως προϋπόθεση για την τήρηση της συμφωνίας ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, την αντίστοιχη τήρηση από την ελληνική κυβέρνηση της υπόσχεσης, της ρητής δέσμευσης για προώθηση των αντίστοιχων μέτρων που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα. Αλλά, όπως είναι γνωστόν, ακόμα δεν έχει γίνει η προβλεπόμενη αξιολόγηση όχι από υπαιτιότητα των δανειστών, αλλά της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης, η οποία συνεχώς «κάνει τη δύσκολη», όπως κι εκείνη του Σαμαρά το 2012. Διότι, τότε οι δανειστές, οι εταίροι, οι θεσμοί, η τρόικα, πέστε τους όπως θέλετε!) είχαν επαναβεβαιώσει την απόφασή τους για ελάφρυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους και είχαν εκφραστεί ρητά στη σύνοδο του Eurogroup της 27ης Νοεμβρίου 2012, με συγκεκριμένες μεθόδους που είχαν προβλεφθεί σε εκείνο το Eurogroup ή και με άλλες, οι οποίες θα ενδυνάμωναν τις αναπτυξιακές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, υπό τον όρο ότι (καλά κρασιά!) η οικονομική πολιτική θα παρέμενε προσηλωμένη στη δημοσιονομική προσαρμογή, στην επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων και στις μεταρρυθμίσεις που προωθούν την παραγωγική επανεκκίνηση. Τι έγινε από όλα αυτά; Μηδέν στο πηλίκον, υπό τη φοβική ιαχή ή γλυκειά ως των σειρήνων του Οδυσσέα, ωδή του κ. Τσίπρα ότι θα «σκίσει» όλα αυτά. Θέλουμε να πούμε δηλαδή, ότι με όλα αυτά που απαιτεί ο κ. Παπαδημούλης από τους δανειστές, ζητάει και … τα ρέστα, όπως λέμε στη … λαχαναγορά…